REVENGE

5.1 /// Şubattaki Yalanın

28.12.2010 14.46

Sehun arkasından gelen bedeni görünce yolunu değiştirerek kafeteryaya yöneldi. Arkasına hafifçe dönerken hala takip edilip edilmediğine bakıyordu. Takip edildiğini anlayınca artık kaçış yolunun olmadığını fark etti. Yavaşlamaya başladığında arkasından gelen beden elini Sehun'un omzuna koydu ve onu durdurdu. Kulağına doğru fısıldadı. "Neden benden kaçıyorsun Hunnie~?" Sehun seri şekilde Jongdae'den öğrendiği birkaç hareket sayesinde Jongin'in kolunu kavrayarak arkaya doğru yatırdı. Jongin acı dolu bir inleme bırakırken Sehun memnuniyetle gülümsemişti. "Sana söylediğimi hatırlıyorum Jongin." Esmerin kolunu daha çok sıkarken fısıldadı. "Bana yaklaşma demiştim." Jongin artan acıyla gözleri yaşarmaya başlarken kafasını salladı. Sehun onu serbest bıraktığında yüzüne yavru köpek bakışları takarak Sehun'a döndü. "Ama Hunnie~ Ben senin sevgil..." Jongin'in boynunu kavrayarak boğazını sıkmaya başladı. Onu sert bir şekilde duvara itti. Karşısındaki esmeri okulun kırmızı duvarına daha çok bastırırken onun acı içindeki gözleri Sehun'u zevkten dört köşe ediyordu. Kulağına yaklaşarak sert bir ses tonuyla fısıldadı. "Sana. Beni. Yanlız. Bırakmanı. Söyledim." Jongin düşmek için çırpınan yaşlarını görmezden gelerek Sehun'a yalvarmaya başladı. "Sehun... Acıyor." Sehun elini kızarmış boyundan çekerek iki adım geriye gitti. Jongin uzun boylunun önünde yere çömelip öksürmeye başlarken Sehun az önce yaptığı şeyi düşünüyordu. Sehun Jongin'in yanına eğilerek yüzünü avuçlarının arasına aldı. "Jongin, bebeğim özür dilerim. Bir an gözüm döndü. Bebeğim ağlama lütfen." Jongin'e sıkıca sarılarak onu yumuşatmaya çalıştı. Jongin bir süre sonra fısıldadı. "Önemli değil." Sehun burukça gülümseyerek ayağa kalktı. "Hadi gidelim Jong. Acıkmışsındır." Jongin kafasını salladı ve birlikte kafeteryaya gittiler. Sehun oradan uzaklaşırken düşündüğü tek şey koridorda kimsenin olmamasının onun için büyük bir şans olduğuydu.Yada Sehun kimsenin olmadığını sanıyordu. İkiside karanlık bir köşede, o anın fotoğrafını çeken kızı fark etmemişti.

31.12.2010 23.56

"JONGİN! O KIÇINI KALDIR VE BURAYA GEL!" Jongin kaşıkladığı nutellaya üzgün gözlerle bakarken ayağa kalktı. Yavaş adımlarla mutfağı terketti. Salona, sevgilisinin oturduğu koltuğa oturarak kolunu onun omzuna attı. "Beni nutellamdan neden ayırdığını sorabilir miyim?" "Sordun zaten gerizekalı." Sehun bu arada gözlerini devirmeyi ihmal etmemişti. "Üç dakika sonra birlikte geçirdiğimiz ilk yılbaşını geçireceğiz. Ve sen hala mutfakta o nutellayı kaşıklıyorsun. Hayır yani anlamıyorum. Burada gül gibi sevgilin var sen orada o çikolatayla ilgilenip beni burada, bu soğukta yaln..." Sehun'un sözleri onu öpen esmer yüzünden kesilmişti. Jongin dilini Sehun'un ağzına sokarak öpücüğü derinleştirmeye çalışsada Sehun'un aklına kötü anılar geldiği için ayrılmak zorunda kalmışlardı. "Daha fazla Jongdae ile takılmamalısın Hun." Sehun Jongin'in söyledikleri yüzünden iyice çirkefleşmişti. "Sanane Baekle çok takılmamdan? Hem çok konuştuğum için benden ayrılacak mısın? Ne yani beni sev..." Bir kez daha Sehun'un sözleri bölünmüştü. Fakat bu sefer ki dışarıda patlayan havai fişekler yüzündendi. Sehun havai fişeklerin sesini duyunca hızla karşısında ki esmerin dolgun dudaklarına yapıştı. Jonginde sevgilisinin öpücüğüne karşılık vermeye başlamıştı. Jongin Sehun ve onun dudaklarından ayrılarak sarı saçlıya fısıldadı. "Seni seviyorum." Ardından tekrar Sehun'un dudaklarına yapıştı. Havai fişek sesleri kesilene kadar öpüşmüşlerdi. Tabi arada birbirlerini sevdiklerini fısıldamayı ihmal etmemişlerdi.

01.01.2011 00.02

Luhan önündeki kokteylle ilgilenirken bulunduğu ortamdan iyice soyutlanmıştı. Evde yalnız kalacağını anlayınca Jongdae ve Chanyeolla birlikte okulun düzenlediği partiye katılmıştı. Bulunduğu masada yanlız başına oturuyor ve arada telefonuna yeni bir mesaj gelip gelmediğini kontrol ediyordu. Sıkıldığını daha çok hissederken kafasını masaya koydu. Beynine eski anılar dolarken gözleri yaşarmaya başlamıştı. Tekrar kafasında her yılbaşı Sehun'un söylediği o cümle dönmeye başlamıştı. 'Yeni yıla nasıl girersen o yıl öyle geçer Lu. Ben yeni yıla seninle girdim.' Bu sene öyle olmamıştı. Bu sene Sehun Jonginleydi. Luhan buna katlanamıyordu. Abisinin yıllardır onun yanında olan Luhan'ı değilde o orospu çocuğunu seçmesine katlanamıyordu. Luhan tekrar nefes aldı. Sakin olmalıydı. Yıllardır Sehun'un dediği doğru çıkmış olabilirdi. Bir kez daha doğru çıkmak zorunda değildi. Evet Sehun ve Jongin el ele eve geldiklerinde şaşırmıştı. Hatta az kalsın bayılacaktı ama bunun olacağını hissetmişti. Zaten Luhan Jonginle boy ölçüşemezdi. Ama abisini ona bırakmayada hiç niyeti yoktu.
Abisini aç kurtlara kaptırmayacaktı.