1 hafta sonra
Ailemi çok özledim ve yanlarına gitmek için havaalanına gidiyorum
Havaalanına gelince taksiden indim ve içeri girdim yaklaşık 15 dakiyka sonra uçakta yerimi aldım ve ucak kalkti
_
Ailemle birlikte eve dönüyorum eve gelene kadar Annem yüzümü yiparati opmekten eve gelince bavulumu babam aldı ve eve girdik tekrar ve tekrar sarildiktan sonra odama çıktım ve hemen canım yatagima yattım ve uyudum uyandığında saat 5.36 olmuştu aşağıya indim Annem yemek hazırlamış masayı kuruyordu ona yardım ettim sonra babamida çağırıp yemek yedik yedikten sonra annenin masayi toplamasına yardım ettım masayi topladıktan sonra salona babamın yanına gittim annemde işini bitirince geldi beraber sohbet etik onlari çok ozlemistim normalde onlarla oturup sohbet etmek hic tarzim değildir 11.50 ye kadar oturup sohbet ettik artık o kadar ne konuştuk bilmiyorum ben yâtmak için ayaklandigimda Annem benimle yat bi gece çok özledim seni dedi bende onaylamak için basımı saladim o da kalktı yukarı çıkıp çarşaf yastık falan getirip babama koltuğu hazırladiktan sonra beraber annemlerin odaya çıktık ve yattik gece bi salantiyla uyandım deprem oluyordu heryer salaniyodu hemen annemi uyandirdim odadan cikmak için hemen kalktim ben odadan. Salona doğru kostum Annem de arkadan geliyordu. Ben merdivenleri indim Annem hala inmemisti ineceği sırada duvar üzerine yıkıldı anne diye bağırdım ama cevap gelmedi ağlayarak koşmaya devam ettim babam kalkmış bizim gelmemizi bekliyordu yanına geldiğimde annen nerde dedi ağlayarak cevap verdim hemen yukarı doğru koştu babam arkasından bağırdım baba durrr ama devam etti gitmeye bana sen dışarı cik dedi koşarak dışarı çıktım 1 2 dakikadır dışarda bekliyorum hala kimse çıkmadı tekrar baba anne diye bağırdım ve ev tamamen çöktü işte o an bende coktum öyle bağırdım ki sanki dünya salanmis gibi geldi
5 gün sonra
Günler oldu hala babam ve annem bulunmadı derken siyah paket gibi şeyin içinde iki ceset geliyordu ceset demek istemesemde diyecek başka kelime bulamiyordum görevliler yanıma geldi ve başınız sağ olsun sizin veinizin molozlari arasında bulundular yüzleri tanınmaz halde dedi ben yavaşça yere coktum gözlerimden yaşlar yavaş yavaş suzuldu anneme ve babama sarildim hemen ağlamaya bağırmaya başladım artık tektim ailemeden kimse kalmadı hayata dayım ve kuzenim dışında sanki bi boşluktan dusuyorum sonsuz bir boşluk artik kendim ayakta kalmayı basarmaliyim hanı böyle kendini yanlız hisedersin yâ kimseye guvenemezsin canın acır bu acı sana fazla gelir ne kadar baş edemesende o acıyı yenmek zorundasınız su an o durumdayım burda kalâcak yerim yok artık dayımın evi yıkılmadı sadece içerde devrilen eşyalar zara gormus ama onlarin yanında kalamama bu şehirden uzaklasmaliyim hemde hemen ailem yokken bu şehir de yok
1 gün sonra
Annemle babamın mezarının yanındayım bu akşam bu şehirden gidiyorum bir yanim onları burda soğuk toprakta bırakmak istemiyor ama diğer yanim bu şehirde kalmak istemiyor ama burda kalâcak yerim bile yok gitmek zorundayım
Annemle babamın arasında oturuyorum ağlıyorum bagiriyorum uzun kavak ağaçlarının arasından gök yüzüne bakıyorum şimdi ordan beni goruyomisunuz diye bağırdım o sırada hafif rugar esti hafif gulumsedim belki bu bir işarettir eve kızım burdayiz diyorlardı bana sanki hızla ayağa kalkıp koşmaya başladım mezarlıktan çıkana dek sonra taksi durdurup dayima gitim evlerine gelince indim içeri girdiğimde içeri kalabalıktı ben içeri girince bir kaç yüz bana döndü bende birer birer her yüzü süzdükten sonra kuzenim erenin odasin gittim ve elimde tek kalan fotoğraflarını aldıktan sonra dayimi ve ereni aradım arka bahçede olan kalabalığın yanindaydilar ağlayarak yanlarına gittim ve hemen dayımın boynuna sarildim sonrada erene gitme vakti dayı burda kalamiyorum her yer Annem ve babamı hatirlatiyo bana dedim dayım tekrar sarıldı bana ve kulağıma fisildamaya başladı burası senin de evin ne zaman istersen gelebilirsin sen bana annenden kalan emanetsin dedi yüzümü elerinin arasına aldı ve alnını öptü hoşçakalın dedim ve ilerlemeye başladım ikisinde hoscakal diye yavaşça fisildadilar elimde sadece Annem ve babamın fotoğrafı havaalanına gitmeye başladım
_
Uçaktan inip bir taksiye bindim ve asuyu aradım onların. Olanlarin haberi yok olanlardan ve anlatmam lazım telefonu acti asu ağlayan sesimle
Alo dedim
Çağla agliyomus un sen ?
Evet
Neden ne oldu?
Deprem oldu ve annemle babam öldu asu şimdi eve geliyorum birazdan orda olurum diyip telefonu kapatim cevap vermesine izin vermeden
Eve gelince indim ve zili caldim kapi acilinca kim olduğuna bakmadan sarildim agliyordum ada bana sarıldı erkekti ama hangisi bilmiyordum bir iki dakiyka öyle kaldık sonra elerini gevseti geri çekileceğini anladigimda daha sıkı sarildim sonra kafami kaldırıp kim olduğuna baktım ve yavaşça Annem Annem öldü Bartu dedikten sonra yuzumu göğsüne gomdum ve hickirarak ağlamaya başladım kolunun tekini indirdi benden uazaklasacagini dusunmustum ama o beni kucağına aldı ve odama ilerledi odaya gelince beni yatagima yatırıp dinlen dedikten sonra kapıya ilerledi gitme dedim güçsüz sesimle kızları göndermek için gidiyorum dedi tekrar gitme dedim yüzüme baktı onayarcasina başını saladi ve yanıma oturdu ben hala agliyordum Bartu önüme düşen saçları arkama atiyo gozyalarimi siliyodu yavaş yavaş uykuya dalamya başladım uyumadan önce bartunun elini tutum gitmemesi için
Uyandığında oturur vaziyete başı yatağın basliginda olan bartuya baktım hala elimi tutuyordu yataktan kalkıp yavaşça onu uyandirdim sersem bir halde gözlerini acti beni ğorunce uyandinmi dedi cevap vermedim daha iyimisin dedi tekrar basımı salamakla yetindim aya kalktı ama yükü sersemi olduğu için tokezledi bende tekrar iterek onu yatagima oturtum sonra uanmasini söyledim önce duraksadi ama so ra uzandı bende üzerini ortup biraz da sen dinlen dedikten sonra odadan ciktim
