ByunsByul mütüş kız ever, geç yayınladığım için üzgünüm.~Bölüm senindir♡
Park Ji Min dondurucu havayı iliklerinde hissederek ürperdi ve içine giren saçaklı soğuğu etkisizleştirmek için kapüşonlusunun fermuarını sonuna kadar çekti.
Şehir merkezi Ssangyeon'dan daha az soğuk olmasına rağmen,kar kütlesi neredeyse diz kapaklarına ulaşıyordu.Tırtıklı botunun içine soktuğu pantolonun paçaları buz kristallerinin himayesi altına girerken Ji Min memnuniyetsizce yüzünü buruşturdu.
Kıştan kesinlikle nefret ediyordu.
Sonunda demir parmaklıklarla bezenmiş büyük bahçenin önünde durduğunda,kendisinden metrelerce uzun demir kapıyı tüm gücüyle ittirdi ve kulaklarını çınlatan ince sesle irkildi.
Kapıya acil bir cila gerekiyordu.
Bütün aksilikler onu bulurken başına bir şey gelmemesini diledi ve köknar ağaçlarıyla dolu büyük avludan içeri girdi.Kar küçük küçük atıştırmasına rağmen hala avluda birkaç kişi oturuyor ya da salıncakta sallanıyordu.
Gözlerini kendisine tuhaf bakışlar atan insanlardan ayırıp,büyük ve eskimiş tabelaya çevirdi.
Ssangyeon Ruh Sağlığı ve Sinir Hastalıkları Merkezi.
Titrek bir nefes alıp havaya karışan buharlı nefesine baktı ve omuzlarını gerip içeri girdi.Klasik hastane kokusu burnuna dolarken resepsiyona doğru adımlarını hızlandırdı.
"Merhaba,hasta ziyareti için gelmiştim."
Bilgisayara gömülmüş orta yaşlı kadın gözlüğünün kemik çerçevesini geriye doğru ittirdi ve Park Ji Min'i yorgun bakışlarla süzdü.
"Ziyaretçiyi hastanın isteğine göre alıyoruz beyefendi.Bana ziyaret etmek istediğiniz hastanın adını söyler misiniz?"
Ji Min karşısındaki cevap bekleyen kadına umutsuzca baktı ve tok sesiyle konuştu.
"Kim Seok Jin."
Ji Min buraya gereksiz yere geldiğini düşünmeye başlamıştı.Çünkü Seok Jin Ji Min'i tanımıyordu,bu yüzden onu kabul etme ihtimali sıfır sayılırdı.
Karşısındaki kadın siyah kablosuz telefonu eline alıp sertçe birkaç numara çevirdi ve telefonun açılmasını beklerken Ji Min'i dikkatle süzdü.Ji Min üstündeki siyah kapüşonlusu ve dar pantolonuyla tam bir serseri imajı verdiğinin farkındaydı fakat bunun için yapabileceği bir şey yoktu.
"Eun Ra Seok Jin'i biri ziyaret etmek istiyor."
Kadın telefonu kulağından çekip aceleci sesiyle karşısındaki adama adını sordu.
"Ziyaretçinin adı Park Ji Min."
Ji Min nefesini tutup alacağı cevabı beklerken kadın kapatma tuşuna basıp aramayı sonlandırdı ve önünde duran bilgisayardan bir şeyler baktıktan sonra karşısında duran genç adama döndü.
"Kim Seok Jin,1265 numaralı oda.Yalnız sadece 15 dakikalığına görebilirsiniz."
Ji Min heyecanla eline tutuşturulan ziyaretçi kartını boynuna geçirdi ve merdivenlerden çıkıp parıldayan gözleriyle oda numaralarına bakmaya başladı.Seok Jin'in daha önce hiç ziyaretçi kabul etmediğini duymuştu, bu yüzden onu kabul etmesine hala inanmıyordu.
Uzun bir holden geçtikten sonra oda numaralarını mırıldanmaya başladı.
1262
1261
1263
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sixth sense » ji min ✅
Short StoryArafta kalmış ruhlar, insanlara dokunamazlar.Ama ben sana dokunuyor ve seslenebiliyorum Park Jimin. dollyjim'e ithaflarımla. 02.09.2015- 08.10.2015