Nobody Will Ever Know (Dutch)

Hoofdstuk 13

Scarlet opent haar ogen, ze word wakker onder een kersenbloesem boom. De zon schijnt vel, de lucht is roze paars achtig. De blaadjes van de kersenbloesem boom dwarellen rustig in het rond. Scarlet zelf heeft een zwart witte jurk aan en haar haar golvend met een bloemetjes diadeem in. Ze staat langzaam op, en kijkt rond. Alles is zo mooi hier. Haar sneeën zijn bijna niet zichtbaar. Maar dan word de lucht grijs zwart achtig. De kersenbloesem boom verandert in een oude kale boom. De zonnestralen veranderen in regendruppels, de sneeën worden erger zichtbaar en de regendruppels veranderen in bloeddruppels. Scarlet kijkt om zich heen, ze kijkt naar haar polsen. De sneeën zijn allemaal open gegaan en alles doet pijn. Ze val op de grond en gilt het uit.

Met een schrik word ze wakker. Ze staart naar een wit plafon. "OMG je ben eindelijk wakker.": hoort ze een bekende stem zeggen. Scarlet kijkt naast zich en ziet Brooke zitten. "Waar ben ik?": vraagt ze. "In het ziekhuis, je bent zelfmoord proberen te plegen...": antwoord Brooke. Scarlet krijgt alle herinneringen terug, tranen stromen van haar wangen. Brooke omhelst haar. "Waarom doe je ineens zo aardig?": vraagt Scarlet verward. "Ik heb het nooit zo bedoelt. Ik wist niet dat het jullie echt zo veel pijn deed...Het spijt me...": antwoord Brooke zacht. "Brooke? Kan je iets voor me doen?": vraagt Scarlet. "Ja natuurlijk! Zeg maar wat ik moet doen!": zegt Brooke. "Zeg tegen Ashley en Blade dat het me spijt en dat ze de beste vrienden ooit zijn, zeg tegen mijn familie dat ik van ze houd, zeg tegen Jade dat ik weet dat ze me alleen bang probeerde te maken. En zeg tegen de school dat het ze is gelukt. Ik ben wat ze wouden.": zegt Scarlet met een traan in haar ogen. "Hoe bedoel je? Wat ben je?": vraagt Brooke verbaast. "Dood.": zegt Scarlet met haar laatste adem. Ze sluit haar ogen en stopt met ademen. Doctors rennen de kamer in en Brooke word jankend weg gesleept.