Don't Deny Our R-squared Pi

Chapter 5: Wrong Timing

“Perez!”

“Ma’am?” tanong ko

“Paki-samahan naman akong dalhin ‘tong papers sa room 3-7” sabi ni ma’am

Kahit kailan talaga itong si ma’am...

Favorite ako

.

.

.

Favorite utusan!

Sa bagay, nasa tapat kasi ako ng Teacher’s table T___T

TORTURE!!

Pagpasok ko sa room, una ko agad na nakita si transferee a.k.a Mr. Snob...

Napatigil ako at tinignan siya...mukhang busy ah

.

.

.

.

EYE CONTACT!

MYGAWD! Nagulat ako don!

Umiwas nalang ako ng tingin at lumabas na sa room

(LUNCH TIME)

“Sabi sakin ni Hanss, kabarkada na nila si Mr. Snob” sabi ni Yssa

“Talaga?” tanong ko

By the way

Medyo close na kami sa Tropang Crush dahil magkasabay lagi ang P.E namin sa class 3-7.

=Tropang Crush- grupo ng crush ng mga kaibigan ko..ang members ay sila Rene,Hanss,Justine at ang bagong member na si Mr. Snob=

Pero syempre, hindi parin nila alam na may lihim na pagtingin ang mga kaibigan ko sa kanila hahaha!

Ang awkward nga lagi eh, lalo na tuwing lunch kasi sumasabay sila samin.

“Ui! Papunta yata dito si Mr. Snob” sabi ni Kaycee

“Di yan! Baka may bibilin lang” sabi ko

Pero bakit nakatingin siya dito?

BAKEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEET!

Papalapit na siya!

Wait nga lang

.

.

Bakit ba ako kinakabahan?

At ang bilis ng tibok ng puso ko

Okasan! Tasukete...magkaka-heart attack yata ako nito

-Translation: Mommy! Tulong...magkaka-heart attack yata ako nito-

DUG-TUG.DUG-TUG.DUG-TUG

“Pwede ba kitang makausap?” tanong ni Mr. Snob

Andaming nakatingin!

Enebeyen...nakakahiya >.<

Iba talaga kapag sikat! Sinusundan lagi siya ng tingin

At ang masama pa...ang sama ng tingin sakin ng mga admirer niya!

“B-b-bakit naman?” sabi ko

“Basta”hinila niya ako palayo at pumunta kami sa gym

“Bakit mo ako dinala dito?” sabi ko

“Wala naman sigurong iistorbo satin dito” sabi niya

HAAAAAAA?

Anong sinasabi ng mokong na ‘to!

Di nga tayo close eh

Anung gagawin niya?

“Sayo ‘to diba?” nilabas niya ung necklace

HUWAT!?

“Bakit na’sayo yan?” sabi ko

“Can’t you remember, nabangga mo ako nung nakaraang araw..sabi mo pa nga malalate ka na eh” sabi niya

So

.

.

Siya pala yun!?

Mahiya ka naman Sakura, dalawang beses ka nang nadadapa sa harap niya >.<

But, Thank God nandito na ulit ung necklace ko

“Thank you talaga! Sobra! May sentimental value kasi sakin to eh” sabi ko na halos maiyak na ako

“Wala yun” sabi niya while naka-smile siya

Hindi naman pala siya mukhang snob eh...

At may itsura siya kapag nakangiti, sana lagi nalang siyang nakangiti

*blush*

Erase!erase!

Ano ba ‘tong iniisip ko...

Mamaya nga magpapa-check up ako, ang strange talaga ng tibok ng puso ko

“Ako nga pala si ---(bell rings)” sabay naming sinabi

Hala Bell na!!

Ang layo pa ng classroom

“Sige mauna na ako ha! Baka malate pa tayo” sabi ko

Tatakbo na sana ako kaso...

“Wait!” sabi niya at hinawakan niya ang kamay ko

“Anong name mo?” tanong niya

“Sakura! Sakura ang name ko” sabi ko at dali-dali na akong tumakbo

“Phew! Muntik na ako malate” sabi ko habang hingal na hingal kakatakbo

Mukhang gulat na gulat siya nung sinabi ko ung pangalan ko...

Bakit kaya?

“AAAAAAAAAAAAAAHHHHHHH!” sigaw ko

“Sakura Perez! You’re physically present but mentally absent...We’re in the middle of a class right now, so please sit down” sabi ni Sir

“Sorry Sir, di na po mauulit” sabi ko

Paano naman kasi nacu-curious talaga ako...

Nadidistract ako pati sa klase...

Bakit naman kasi tuwing sasabihin niya pangalan niya eh laging nakaka-BITIN!

Lagi nalang...

WRONG TIMING! -___-