Jenny's POV
Ang bilis kasi ng panahon, grade 10 na kami.. 2 months na simula ng di ko na makita si Ex. Asan na kaya siya? Mag-aaral pa kaya siya dito?
Opening pa lang naman, umaasa parin akong babalik siya para mag-aral dito sa KEA. Kaso, wala akong makitang Stephen G. Anderson sa Enrolment list.
Stephen is my first boyfriend, yet my first heartbreak. A Pilipino American Guy. Leader naman siya ng Legendary MMXIV, a gangster. Oo. Nasaktan na ako ng gangster, iniwan at hanggang ngayon di man lang nagpaparamdam.
I can still remember,
*flashback*
noong January 24 grade 8 kami noon, sinimulan niya akong ligawan. At first, ayokong maniwala kasi nga gangster siya, but he is such a sweet man, na mahuhulog ka talaga. Everyday, he give me roses. Noong Valentine's day, he gave me letters, effort nga e, kasi pinagdugtong dugtong niya lahat ng kanta ng 1D para makabuo ng letter for me. He is a fan of the band One direction, addicted siya doon. Idol niya si Zayn, kaya ginagaya niya ito.
Then until February 28, pumunta siya sa room namin, nahihiya ako kaya di ko siya pinansin. But when he started holding my hands, touching my hair, smells it, and said "just 5 minutes" tumango ako at tinignan siya, ngumiti siya sakin. Ngiting ang sarap titigan. Binababa niya ang isa niyang tuhod at iniluhod niya ito, habang ang isang paa niya ay bahagyang naka-luhod rin.. this event is very familiar to me, yung may magtatanong ng "will you marry me?" pero.. hindi pa naman kami, a. Kaya, pinikit ko ang mga mata ko, at hinintay ang susunod niyang sasabihin.. "For how many times, I've tried to do this, but it always fail. Alam mo ba kung bakit? Kasi KJ ka. Tago ka ng Tago" sabi niya. Gusto kong matawa. Kasi totoo naman talaga. "But now" pagpapatuloy niya, "It's time. And it's now or never. Gagawin ko to sa harap nilang lahat" sabay tingin naming dalawa sa paligid. Oh my! Puno na pala ng tao sa room. Jusko! Gusto ko sanang sabihin na "wait. mamaya na lang" ...
But he already said, "Claudine Jenny, will you please be my girlfriend?"
Hindi ko na marinig ang sinasabi ng mga tao, kung naghihiyawan ba sila o ewan. Sa lakas ng tibok ng puso ko, at sa bilis ng pangyayari, di ko na namalayan ang sumunod na pangyayari.
He is kissing me now, and I can feel the love, the passion of every kiss, his care, and all of a sudden, iginanti ko rin yung bawat halik na natatanggap ko sa kanya.. sinagot ko na siya.
*end of flashback*
