♥Hayatımın Anlamı♥

Herşeyin Başladığı An

Burak'ı çok seviyordum. Ona aşıktım. Ama ona söyleyemiyordum. Daha doğrusu söylemeye cesaret edemiyordum.

Aynı lisede,hatta aynı okulda okuyoruz.Burak okulun popüleri. Ama onu diğer kızlar gibi popüler olduğu için sevmiyorum. Onu gerçekten sevdiğim için seviyorum. Onu ölümüne,onunda beni ölümüne sevmesini istiyorum. Burak bana bakarmı bilmiyorum. Çünkü o benden çok daha fazla havalı. Ama insanlar değişir,değişebilir.

O bana göre yakışıklı,havalı,popüler,zengin ve sevecen. Ama ben nasıl biriyim ona göre. Beni fark etmişmidir onu bile bilmiyorum yaa...

Bende okulun zenginleri arasında sayılabilirim belki. Önceden okulun en havalı,en zengin kızı bendim. Taki babam iflas edene kadar. Ama Burak'ın beni zenginim diye sevmesini istemezdim zaten. O bu sene bizim okula yeni geldi. Tüm kızlar onun peşinde. O kızların hepside zengin bebesi tabikide. Hele Didem adında bir kız varki,her an Burak'ın dibinde bitiyor. Belkide okulun en iyi ama sevgili olmayan tek çifti. Ama ben yinede umutlarımı kaybetmiyeceğim.

                           ***

Okul çıkışı Elif ile birlikte hep gittiğimiz cafe ye gittik. Derste Burak'ı seyretmekten bazı önemli yerleri yazamadım. O yüzden Elif'ten notları istedim. Elif en yakın arkadaşım onu çok seviyorum. Çok iyi ve çok temiz kalpli biri. Onla dertleşmek konuşmak bana iyi geliyor. Annem çalıştığı için bazen yüzünü bile zor görüyorum. O yüzden anneme yaşadıklarımı anlatamıyorum. Zaten söylesem bile umrunda olurmu bilmiyorum. İşten grlince yemek yiyoruz ve yine çalışmaya başlıyor. Babam bile anneme oranla daha iyi bir dinleyici. Herneyse Elif ile dertleşirken onunda birini sevdiğini öğrendim. Ama bana kim olduğunu söylemedi. Halbuki ben onu  en yakın arkadaşıyım. Ben ona herşeyimi söylüyorum ama o bana söylemiyor. En kısa zamanda sende dahil olmak üzere tüm okul öğrenecek dedi. Bu sözlerden ne anlam çıkarmam gerekiyor,en ufak bir fikrim bile yok.

                           ***

Bugün cumartesi yani hafta sonu. Okul yok. O yüzden bugün Elif ile biraz dolaşacağız. Birkaç saate kadar burda olur. Bende o arada odamı toplayım dedim. Bir sürü işe yaramaz çöpler çıktı odamdan. Odam fazla toparlı sayılmaz. Ama asla arkadaşım geldiğinde odamı dağınık görmesini istemem. Elif alıştı aslında bana. O pek yabancı olmadığı için köşe bucak temizlemedim. Temizliği bitirdim ama Elif daha gelmemişti. O yüzden bende bir kitap aldım ve oturdum. Kitap aşk ile ilgiliydi. Kavuşamayan ama birbirlerini ölesiye seven iki genç hakkındaydı. Bu kitabı okurken hep Burak ile kendimi hayal ederim. Acaba bir gün oda beni sevecekmi ? Bazen hayal kurmaya dalıp kitabı unutuyorum. Tam hayale dalmışken bir ses hayalimi mahvetti. Ding dong!

Kapıdaki Elif'ti. Aslında ona biraz sinirlenmiştim. Ama kız hayal kurduğumu nerden bilsin. O yüzden Elif'e hiçbirşey demedim. Zaten Burak ile hayal kuruyordum niye kapıyı çaldın desem gülerdi kesin. O hayaller acaba ne zaman gercekleşecrk der ve kahkahayı basardı. Elif ,Burak ile benim sevgili olmamızın hiçbir zaman gerçek olacağına inanmaz. Ne zaman Burak'tan bahsetsem bana gülerdi. Ama en azından ona anlatmama kızmaz ve bir şey demezdi. Beni sabırla dinlerdi. Ama hiçbir zaman benim bu düşüncelerime pozitif bakmazdı. Zaten fazla negatif bir insan. Sürekli bana saçmalıyorsun der. Ama beni hiçbir zaman kırmaz. Gerçek arkadaşlar böyle yaparlar zaten. Sana doğruyu söylerler ama seni hiç kırmazlar.

Sanırım Elif ten fazla bahsettim. Herneyse.. Elif geldi. Evde biraz oturduktan sonra ben giyindim ve çıktık. Herzaman gittiğimiz cafe ye gittik. Birer içecek söyledik ve konuşmaya başladık :