chapter twenty-three

17 1 0
                                    

kinabukasan ay nagbasta na rin ako para maka-uwi na sa bahay namin ..

after one week ..

"nakakatamad naman ang bakasyon!" sabi ni ate habang nakatingin nag t-twitter. maya-maya narinig ko siyang sumisigaw at nung tinanung ko kung bakit ba siya sumisigaw ang sabi niya sakin ay nakahanap na daw siya ng ireregalo sakin

"huh?"

"bilisan mo at magbasta ka na baka maubusan ka ng ticket"

"ticket saan?"

"aa basta magbihis kana!" ano ba yan gabi na saka pa kami aalis, dumiretso siya kay daddy at may sinabi at pinayagan naman kaming umalis

bakit ba kasi ako napunta dito??

"ansarap naman ng hangin dito" sabi ko habang umiikot at pinapakiramdaman ang mga hanging nasasagap ng mukha ko

"nalalasahan mo?"

 hmmp .. napatigil na lang ako at pumunta na lang sa gilid, dumiretso siya dun sa pilahan ng napakadaming tao

 habang inaantay ko yung ate ko sa pagkuha ng ticket dun para sa one way ata yun .. may nakita akong pinagkakaguluhan ... kinuha ko yung cellphone ko at naghahanap ng signal ng biglang may humila ng kamay ko bigla at hinatak ang buong katawan ko patakbo

"ano bang problema mo?"

"what?"

"ay ewan ko sayo bahala ka nga diyan!"

"c'mon come with me they're already here"

"ayoko nga!" bigla niya akong hinila at itinakbo hanggang sa mapunta kami sa libli na lugar na napapaligiran ng puno ng mga damo at mahahabang dahon at may malaking simpleng bahay na maganda..  tumakbo kami hanggang sa nakapasok kami duon sa loob

"wow ganda naman nito, malaki pero simple lang na patago ang bahay"

"im sorry"

1 message recieved

from: kapatid :)

 nasan ka? naubusan ako ng ticket ..  sold-out na daw yung nasa unahan ko yung huling nakabili ng ticket pasensya ka na aa... umuwi ka na lang may pupuntahan pa ako

"YES!!!!!"

"why? is there something good happen?"

"grabe sobra! whaahahaha thank you for taking me here :) because of you i will never gonna buy the ticket of that one way band"

"one way?"

"yes! yes! yes!" sa sobrang tuwa ko napayakap agd ako sakanya

"ay sorry sorry, teka nga? bakit ka nakaganyan? bakit ka nakashades at jacket? anu meron"

"hmm what?"

"aa nevermind na nga lang"

 lumipas ang ilang minuto na tahimik lang kaming dalawa para atang may gusto kaming sabihin sa isa't-isa kaso parang may pumipigil samin.. nandito ako ngayon sa sofa niya medyo malambot at masarap sa pakiramdam ang pag-upo kung pwede nga lang pati paghiga na gagawin ko kaso wag na lang.. kinapa ko yung bag ko at kumuha ng twix chocolate masarap kasi to at paborito ko daw to kaya lagi ako nagbabaon ng ganito pagkakuha ko napatingin ako dun sa lalakeng humblot sakin magkaharap ang sofa ng inuupuan ko sa inuupuan niya aalukin ko sana kaso parang tulog ewan ko ba naka shdes kasi siya at nakatingin sakin eh hindi naman kumikilos kaya di na lang ak nagsalita.. habang kumakain ako ng twix tinanggal niya ang shades niya at hindi inalis ang direksiyon ng mga mata 

“hala! Gising ka pala?” pero hindi niya man lang sinagot ang tanong ko! Nakatitig pa rin siya sakin yung mga mata niyang color green ay grabe bakit ganun siya tumingin sakin? Para siyang may gustong sabihin at parang alam niyo yung para siyang model tapos ako yung camera niya! Lumalakas ang tibok ng puso ko bakit kaya? Isusubo ko na sana ang huling twix kaso biglang

“can you give that piece of twix to me?” nakanganga pa din ako grabe inglishero pala ito.. cute pala siya talaga

“hai?” tanong niya habang winawagayway ang kamay niya sa harapan ng mukha ko. Bigla kong sinubo ang kakapiranggot na twix at lumungkot ang mukha niya

“Don’t worry there’s still one more twix here in my pocket, pagkakapa ko buti meron pa at lumapit na ako sakanya para ibigay at ngumiti siya sakin na parang aabot na sa tenga at tinabihan ko siya sa pagkakaupo sa sofa”

HARRY’S POV

After our rehearsal in our concert here in the Philippines the media is still taking us a picture I want to rest now because I’m not feeling well so I decided to disguise by wearing shades and jacket to cover my curly hair to the hook from my jacket until someone caught my attention to that girl maybe because her cellphone was focus in my face, on the other side some the papparazzi recognise me so i had no choice to run i also grab her hand until we came from our secret house here in the philippines...

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: May 15, 2013 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

that stranger is my crushTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon