TUTSAĞINIM

4.BÖLÜM:"ANLAŞMA"

Ve ben kırık bir kadınım..

Saç uçlarımdan kalbime kadar..!

*

4.BÖLÜM

İlk önce dediğimi idrak edebilmek için boş boş suratıma baktı.Ne dediğimi algılayınca gözlerini büyüttü ve bir küfür mırıldandı.Başka zaman olsa Ege'nin bu surat ifadesine kahkahalarla gülebilirdim ama şuanda olmayan moralim yerlerde.Sanki benim kaçırılmam umurunda değilmiş gibi alışverişe çıkıp, kahkaha atıyor.'Sanki' ye ne gerek var.Tabiki de umurunda değilim.Ne zaman oldum ki?Onun için varsa yoksa işi ve sürtükleri.Zaten Duru kim ki?Duru için niye endişelensin ki?Parasını verdin mi, baba olunuyor zaten.Ne gerek var ki kızının saçını okşamaya?Onun dertlerine ortak olmaya ne gerek var?

Küçüklüğümde hiç olmazsa yaptığım bir yanlışta bağırır çağırır, kızardı.O kadar muhtaçtım ki ilgisine, kızması azarlaması bile hoşuma gidiyordu.Ama büyüdükçe bunu da çok gördü bana.Umursamamaya başladı.Aynı benim şuan yaptığım gibi.

Kapını ardında 'baba' demeye utandığım adam ve sürtüğü kahkaha atarken umursamamaya çalıştım.Bakışlarımı beyaz kirlenmiş fayanslardan kaldırıp benim ifadesiz suratımı izleyen elalara baktım.Bu durumda olmamıza rağmen yine de gülümsedim.Üzüntümü kimseye belli etmeye niyetim yok.Özellikle Egemen'e.

Neden böyle bir tepki verdiğime anlam veremeyerek kaşlarını çattı.Onu umursamadım.Sonuçta ben böyleyim.Herkeze karşı güçlü gözükmeliyim.

"Ee napacağız şimdi."diye sordum o halâ bana mal mal bakarken.İlk önce biraz düşündü.O düşünürken ben bileğimi kaşımakla meşguldüm.Genellikle stresli ve ne yapacağımı bilmediğim zaman böyle davranırım.Yani çoğu zaman.

Uzun sarı saçlarımı arkaya attım ve derin bir nefes aldım.Ege'ye dönüp tek kaşımı kaldırdım.

"Eee?"

"Ne ee?"

"Aptal mısın?Yoksa numara mı yapıyorsun?"Kollarımı önümde birleştirip dik dik ona bakmaya başladım.Amacım aramıza mesafe koymaktı.Gerçi bu göt kadar yerde nasıl mesafe koyacaksam, orası da ayrı bir şekilde tartışılır yani.

"Maalesef tatlım o aptallık sana özel."Ahh.Büzmesene şu dudaklarını.Ortam şu an hiç uygun değil.Gözlerimi devirip bakışlarımı dudaklarından uzak bir yere çektim.Sonuçta bir erkekti.Yanlış anlaması büyük ihtimâl.

"He he Ege.Öyle.O bana laf sokmaya çalıştırdığın beyinciğini, dışarı çıkmak için kullansan hiç fena olmaz."dedim fısıldayarak.Eğer halâ buradalarsa bizi duyabilirlerdi.Şuan bu en son isteyeceğim bir şeydi.Zira şuan babamın yüzünü görmeye hazır değilim.