Hipsta please ft. Liam James Payne

Hipsta 1

Ik trek mijn capuchon wat verder over mijn hoofd en loop voorover gebogen richting het park. Het is officieel al lente maar het is nog ijskoud. Ik ben het huis uit gestuurd met de opdracht naar mijn nicht te gaan, ik heb echt een hekel aan haar. Desiré denkt altijd dat ze alles kan en ze vindt zichzelf echt mooi ofzo. Ik heb echt een hekel aan dat soort mensen, maarja ik heb het nooit zo goed kunnen vinden met haar. Ik besluit nog wat tijd te rekken en ik plof neer op een bankje. Ik zet de muziek nog wat harder en het geluid dreunt uit mijn oortjes. Ik doe mijn ogen dicht en neurie wat mee met Ed Sheeran. Na een tijdje gezeten te hebben sta ik op en loop ik langzaam verder richting Desiré's huis. Ik weet eigenlijk niet eens waarom ik moet komen, ik hoop niet dat ze weer Zo chagrijnig is als de vorige keer. Volgens mij had ze echt haar maandelijkse probleempje want ze was echt niet te harden. Oke, dat is ze normaal ook niet maar die keer was het echt extreem. Ik was blij dat ik daar levend weg kwam. Ik grinnik om mijn gedachte, een vrouw die net langs liep kijkt me raar aan. Ik lach naar haar en met een vrolijke glimlach loop ik verder.

Ik druk op de bel terwijl ik mijn mobiel in mijn zak prop. Na een paar minuten, voor mij veel te lang ik sta echt dood te vriezen ofzo, gaat de deur op een kiertje open. Ik zie Desiré langs de deur naar buiten gluren. "Oh....jij bent het",zegt ze nors. "Ja, ik ben het",glimlach ik vrolijk naar haar. Ik zie aan haar gezicht dat het haar irriteert waardoor ik nog breder begin te glimlachen, ik heb het gevoel dat mijn gezicht in tweeën splijt. "Oh, waarvoor je moest komen, een producer heeft me ontdekt en ik mag zaterdag komen voor een demo." Desiré kijkt me breedglimlachend aan, waarschijnlijk hoopt ze dat mijn gezicht vertrekt van jaloezie maar ik glimlach lief naar haar. Ik zie een beetje teleurstelling maar ze hersteld zich snel. "Ja, en ik wil dus dat je meegaat." Vervolgd ze haar zin. Oke, hier heb ik dus echt geen zin in. "Waarom moet ik mee, ik kan je toch niet helpen ofzo." Ik plof op de bank en kijk haar vreemd aan. "Ik wil gewoon dat je meegaat, punt.", zegt ze vastberaden. Waarschijnlijk wil ze gewoon dat ik jaloers toekijk ofzo maar eigenlijk boeit het me niet zoveel. Ik weet dat ze best goed kan zingen maar ze heeft nu al kapsones en is een arrogante kwal dus ik hou me er liever buiten.

Na een half uur haar gezeur over die producer en haar 'carrière' aangehoord te hebben loop ik het huis uit. Het is 8 uur en het begint mu pas te schemeren. Ik besluit nog even langs Demi te gaan. Demi is mijn beste vriendin, ze is een paar jaar geleden van Nederland naar Engeland verhuist en zins dien zijn we beste vriendinnen. Na een paar minuten lopen kom ik aan. Ik heb geen zin om aan te bellen dus loop ik naar achter en open de tuin deur. Ik ben er al zo vaak geweest dat ik haar huis net zo goed ken als mijn eigen huis. Haar ouders zijn inmiddels ook wel gewend dat ik gewoon kom binnen wandelen. "Hey Alicia."'zegt Demi's moeder terwijl ze naar me glimlacht. "Wil je wat drinken?",vraagt ze. "Nee dank u, ik loop gelijk door naar Demi als dat goed is.", "Tuurlijk meid, ga maar gauw." Ik loop via de gang de trap op en klop op haar deur. "Binnen.",mompeld Demi. Ik stap haar kamer binnen maar ze zit met haar rug naar me toe. "Allowa",roep ik keihard. Ze schrikt zich kapot en valt bijna om. Ik kom niet meer bij, het zag er echt té grappig uit. "Nouhou, je liet me schrikken." Demi kijkt me quasi boos aan en ik grinnik. "Sorry moppie ik zal het nooit meer doen", ik kijk haar lief aan en ze glimlacht. Ik laat me naast haar op bed vallen waardoor Demi een beetje stuitert. "Ik moest net weer naar desiré.", Ze weet dat ik haar niet mag en kijkt me dan ook medelevend aan. "Ze is ontdekt door één of andere producer, ze gaat zaterdag een Demo opnemen en ik moet mee.", "Ahw, balen. Kan ik niet gewoon meegaan dan hoef je je ook niet zo met haar bezig te houden." Ik knik hard met mijn hoofd en ze glimlacht. "Wacht even, ik ga het even vragen." Ze loopt naar beneden en ik hoor wat gemompel. Na een tijdje komt ze met een teleurgesteld gezicht boven. "Sorry ik kan niet, ik heb dan een verjaardag.", mompeld ze. Nu is het mijn beurt om medelevend te kijken, ik weet wat voor een hekel ze heeft aan verjaardagen. "Jammer, ik redt me alleen ook wel hoor." Ik kijk haar geruststellend aan. "Ik moet nu trouwens wel gaan want anders krijg ik weer gezeur." Ik geef haar een knuffel en verlaat het huis.