လွပ လြန္းတဲ႕ အခန္းက်ယ္ျကီးထဲ ကြ်န္ေတာ္ ဝင္သြားျပီး ပစၥည္းေတြေနရာ ခ်လိုက္ေတာ့ အခန္းျကီးရဲ႕ အျဖဴေရာင္ လိုက္ကာျကီးေနာက္ကြယ္မွာ တံခါးတစ္ခုနဲ႕ေနာက္မွာတစ္ဆကိတည္း အဲ႕ေနာက္က ဝရံတာျကီးကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဝရံတာကေန ထြက္ျကည့္မိေတာ့ တိုက္ခတ္လာတဲ႕ေလေအးေတြ ေျကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြ လန္းဆန္းသြားသလို ခံစားရသည္။
နံရံတစ္ခု ျခားထားတဲ႕ ဝရံတာကေန ကပ္ရပ္ရွိေနတဲ႕ မာနခဲ ရဲ႕ အခန္းေ့ရွ ဝရံတာကို နည္းနည္းေလး ေစာင္းငဲ႕ျကည့္မိေတာ့ မာနခဲရဲ႕ ဝရံတာဘက္က အခန္းတံခါး ကဖြင့္ထားတာမို႕ သူ႕အခန္းကို အတိုင္းသား ျမင္ေနရသည္။
အမေလး အံ႕ျသပါရဲ႕။ေယာက်ာ္းေလးလို႔ မေျပာရဘူး ။အခန္းထဲ မွာပစၥည္းေတြ ရႈပ္ပြေနလိုက္တာမ်ား ျကြက္သိုက္လုပ္ဖို႕လား ေအာက္ေမ႔ရတယ္။ ငါေတာ့ တစ္ေန႕တစ္ေန႔ သူ႕အခန္းဝင္ရွင္း ရမွာ ေသရခ်ည္ရဲ႕။
Ah Omma!
ကြ်န္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း သူ႕အခန္းကို
ခိုးျကည္႕ျပီး ပြစိပြစိ လုပ္ေနတုန္း ေနာက္ကေန
သူ႕ေခၚသံျကားလိုက္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္အေတာ္ေလး
လန့္သြားျပီး ေအာ္လိုက္မိျခင္းပင္။
Sehun: :မင္းငါနဲ႕ အျပင္လိုက္ ခဲ႕ရမယ္။ဒီေန႔က စျပီး မင္း ငါခိုင္းတာလုပ္ေပးရမယ္။ဒီအိမ္မွာ ငါ့စကားကလဲြလို႕ ဘယ္သူ႕စကားမွမင္းနားေထာင္စရာ မလိုဘူး ။ဘယ္သူခိုင္းတာမွ မင္းလုပ္စရာ မလို ဘူး။ မင္းက ငါတစ္ေယာက္တည္း ခိုင္းဖို႕ သီးသန္႕ပဲ။ျပီးေတာ့ မင္းနဲ႕ငါက ရြယ္တူဆိုေတာ့ ဒီတစ္ေခါက္ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ မင္းငါနဲ႕ အတူ ေက်ာင္းလိုက္တကိရမယ္။ခုေတာ့ အျပင္သြားဖို႕ျပင္ျပီး ထြက္ခဲ႕ ဒါပဲ။
ေဂ်ာက္ ဟူေသာ တံခါးပိတ္သံ နဲ႕ အတူ sehun တစ္ေယာက္ ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္သြားေလသည္။
Luhan: : သူေျပာခ်င္တာေျပာျပီး ထြက္သြားျပီ။ ဟြန္႕ တကယ္ဆို ငါ ျပန္ေျပာတာ ေလး နားေထာင္ဦးမွ ေပါ့။
ထားပါေလ အျပင္သြားဖို႕ လုပ္ရဦးမွာေပါ့။
အျပင္သြား မယ္ ဆိုကာမွ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ဝတ္စရာက ဘာမွလည္း မယ္မယ္႐ရ မရွိ။ ရြာကေနလာတုန္းကလည္း ဝတ္ေနက် အဝတ္အစား သံုးေလးစံု အျပင္ မပို။
အဝတ္ေတြ ကလည္း ႏြမ္းဖတ္လို႕။ဘယ္လို လုပ္ရပါ့မလဲ။
ကြ်န္ေတာ္ ခဏ ေလာက္ ငိုင္ေနျပီး ေပၚလာတဲ႕ အျကံအတိုင္းေဆာင္ရြက္ ဖို႕ မာနခဲ ရဲ႕ အခန္းဆီသို႕ ေျခလွမ္းေတြ ဦးတည္ရင္း ~~~
