kayıp

1.bölüm

Dümdüz bir yolda tökezleme olasılığı nedir ? Ben söyliyim bir çılgınlık veya sadece biraz kader . Şans deyildir çünkü hiç bir şey rasgele olmaz . Olan şeyler olunması gerektiği için olur . Benim hayatım bunun özetiydi . Nedense okulda sevilmeyen bir kız olarak bilinirim ama aslında içimde bir ağaç var ve dallarında bulunan yapraklar eskisi gibi yeşil . Ders dinlemek zor geliyor . Neden mi ? Duymak istediğim şeyler söylenmez . Bu nedenle zorlamam kendimi . Doğal olarak canım sıkılır . Bende annemi düşünürüm . Annem hakkında hiç bişe söylemez babam . Bende hayalederim . En azından kendimi kandırırım . Ne olursa olsun insan bişeye inanmak dayanmak ister . O dayanak yıkılır ise eyer amacını kaybeder . Toparlanmak ise okadar kolay deyildir . Benim dayanağım annemin bir yerde mutlaka yaşıyor olmasıydı . O dayanağım şöyle yıkıldı . Okul dönüşü sanki daha çok yorulmuştum . Sanki sokak daha karanlıktı . Koşmaya başladım . Oldukça korkmuştum .Sanki bir üzüntü vardı içimde .
Ana yoldan sonra babam ile yaşadığımız beyaz kırmızı taş larla süslü evimiz vardı . Biran önce o eve gitmek istiyordum . Yolun karşısında babam vardı . Boyattığı siyah saçları ve jilet gibi takım elbisesi ile göz kamaştırıyordu . Onu görmek biraz olsun beni rahatlatmıştı . Tam ona sesleneceğim sırada ana yoldan bir tır geçti . Bu tır babamı kurtarma olasılığı mı elimden aldı . Tır geçtikten sonra babamı bir adamla konuşurken gördüm . Yanına gidemedim arabalar çok yoğundu. Babam doğruca evin yolunu tutarken yanında bulunan siyah saçları budra serp mişcesine beyazlamış üstünde simsiyah bir takımı olan o adam gülerek arabasına biniyordu . Babam tedirgin bir ifade ile biraz sonra balkonda belirdi . Yavaş ve emliyetli bir şekilde balkonda ki demirlere çıkmıştı . Gözlerime inanamıyordum . Karşıdan karşıya süratli bir biçimde geçtim . Babamla göz göze geldik . Azından son çıkan söz ise Üzgünüm dü . Sonrası uçan bir kuş gibi kendini o acımasız betona sanki bir bulut casına atlamıştı . gözlerimin önünde daha anbulans gelemeden ölmüştü . İçimde olan o yıkımı anlatamam . Bir bonba gibi deyil . Sanki işkence eder gibi içimde bulunan her gökteleni özenle tuz ile buz ediyordu bu yıkım .