yoruldum

vedalar...

Bu şehirden gitmek yle zoruma gidiyo ki kimse anlayamaz ki beni
O kadar canımı yakmişken bu şehir şimdi bırakıp gitmek neden zor?
Ben en büyük acılarımı yaşadığım şehri bırakıp daha büyüklerini yaşadığım şehre gidiyorum. Kim açıklaya bilir sebebini?
Mecburiyetmi?
Yorgunlukmu?
Pes etmek mi?
Bıkkınlık mı?
Kim vere bilirki cevabı benden başka? Ya bende bilmiyosam asıl cevabı?.
Şimdi ellerimle hazirliyorum eşyalarımı içim ağlıyo. Yanımda, bazen yabancı olduğum annem...
Başım dik kim ne derse desin ben savaştım.
Peki ya niye kazanamadım? Niye arkasında duramadım? Bu sorulara bende cevap bulamiyorum.
Ne içinmi savaştim? Hayatım icin nefes alabilmek için gülmek için. Ama bakın şimdi kaybeden benim...
Nerde adalet?
Belki bir kocaman nefes çeker anlatırım bi gün ama ağlamicanıza söz verirseniz?
Çünkü çok goz yaşı döküldü bu yirmi yıllık hikayemde.
Ben artik goz yaşı istemiyorum...