Dün beyazlar ıçindeydim. Gelinlik deyildi imza attım başlangıcıma mı? Yoksa sonuma mı? Bence benim sonumaydı ama onun sevdiği eminenin baangıcıydı. Yine anlamıyolar beni yine anlatqmıyorum yine susuyorum. Yine bitiyorum. Onların her suçlamalarına savunma yapamıyorum. Ben öyle demedim ben onu yapmadım ben istemedim. Diyemedim. Bilmiyorum ki niye bittmiş gibi hissediyorum sanki anlatsam söylesem anlicaklar gibi hissetmiyorum dinlemezler bile. Yi.e konuşuyolar arkamdan. Duyorum. Benim demediğim laflar onlar. Susun demek istiyoru, yalan söylemeyin. Yapmadım onların hic birini iftira atmayın. Diyemiyorum. Bağırmak geliyo içimden yapmadım söylemedim diye ama yapamıyorum gücüm yok. Dinlemezler hissediyorum. Onlar kötü bilsinler beni aksini düşürmek istemiyorum gücüm yok. Uyumak istiyorum yi.e duymamak için .unutmak için. Keşke beni anlayan biri olsadı döksedim içimi uykuya sarılmasadım. Yanızlığı dibine kadar yaaynalardanım bende hani kalabalığın içindeyken bile. 20 yaşındayım ailem var ve evliyim ama resmi olarak eşim seviyo beni yani o severek evlendi dün benimle ama ben yine yanlızdım. Yanlızlık koymuyo da artık. Insanların söylediklerı yaptıkları koyuyo. Helede onlar o insanlar ailen olunca daha başka koyuyo. Ve ben yine azraile kafa tutum bu hastalık almicak canımı ben denize bırakıcam ruhumu orda özgür olcak. Orda hisetmicek yanlızlığı. Orda duymicak insanları. Orda görmicek yaptıklarını....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
yoruldum
Rastgeleyoruldum be hayat. bırak artık uğraşma. düş yakamdan. boğuldum bırakta nefes alayım biraz. gül yüzüme yada birak ben güleyim azıcık