Our Story ( edditing)

De slechtste dag van mijn leven!

5 maanden later …..

Op facebook en per sms heb ik veel uitgelegd tegen de mensen die mij misschien konden begrijpen.

Alyssa:  “Er is heel veel gebeurd en ik kan het niet meer terug draaien”

De meeste mensen konden mij begrijpen, of probeerde dat toch... Want wat ik gedaan had, zou nooit uit me hoofd verdwijnen. En niet iedereen begreep me gevoel. Iedereen bleef maar zeggen “Alles komt goed “. Das gemakkelijk gezegd. En dan dacht ik elke keer naar die dag. Een grote flash back, alsof er een film in me hoofd speelde ……………..

Het was Paas vakantie 12 april 2013 , een vrijdag. Ik verveelde me eigen en voelde me rot vanbinnen alsof ik alleen maar aan slechte dingen kon denken. Shary was Hollywood Hights aan het ijken op mtv. En ik zat daar maar in de zetel met slechte gedachtens. We hadden niet eens een woord gewisseld. Op dat moment wou ik gewoon even verdwijnen van alles. Door een of andere reden zag ik alles niet meer zitten. Raar eigenlijk want eigenlijk had ik daar geen reden voor. Om zo ‘slecht’ te denken. En wat er zo meteen komt van het verhaal.. Ik wist voor een heel lange tijd de reden niet.     Ik ging dus naar Shary haar kamer. En ik tekende verder aan de tekening waar ik mee bezig was. Ik legde er mijn gevoel in en normaal is dat ‘slechte ‘ gevoel en gedachtens dan over. Maar die slechte gedachtens werden erger. Ik zocht een kuttermes (Breekmes. Iets wat ik aaltijd wel in me pennezak heb omdat ik een kunstrichting doe). Eerst vond ik hem niet, maar uiteindelijk zag ik het liggen. De gedachtens waren zo erg ! Het eerste wat ik dacht als ik mijn mes gevonden had: Zou ik dit wel doen?

Ik pakte het mes en tekende zachtjes een doodskop op me linker hand. Op dat moment kwam Shary naar binnen. Ze zei iets “Ga je daar nu mee ophouden met dat kinderachtig gedrag? Ik werd toen nog verdrietiger en bang, en ik wist niet meer wat te doen. Ik zette een snee ik me pols van mijn linker hand met het breekmes. Shary pakte het mes af en legde het terug ,en Shary wouw het terug afpakken ( Het breekmes was nog uitgeschoven) Ik probeerde het terug uit haar hand te pakken. Maar met vlug te zijn en alles niet meer onder controle te hebben. Sneed het mes in Shary haar hand. (Tussen duim en wijsvinger) Ik zag het eerst niet en ik dacht dat ik gewoon het mes had gepakt en dat alles goed was. Toen zag ik bloed uit de snede komen en Shary haar gezicht veranderden. In een gezicht wat ik nog nooit had gezien. Zo angstig en niet wetende wat te doen. Ze begon te schreeuwen van de pijn! Mijn hart klopte zo hard. Tot in me keel! Ik wist niet meer wat te doen. Op dat moment zag ik alles voorbij gaan. Heel mijn wereld , mijn toekomst. Alles wat ik toen kende, brak in duizenden stukken. En veranderde in een hell!! Shary riep haar moeder. Haar moeder sond ineens voor mij. Ik was zo bang. Ze vroeg:

“ Wat heb je gedaan ?”

Ik was zo in schock en wist niet te antwoorden. Het enigste wat toen door mijn hoofd ging was

“Dit was niet mijn bedoeling” Ze geloofde me niet. Ze ging weg en haalde een washandje. Shary ging toen ook naar de woonkamer. Ik wist niet wat ik moest doen , ik bleef maar staan in haar kamer. Er ging zoveel door mijn hoofd. Waarom wou ik mezelf snijden ? Ik probeerde mijn moeder te bellen maar ik zat daar in Nederland. Juist over de grens. En ik kreeg zo maar af en toe verbinding met Base mijn provider. Ik dacht: Waarom doe ik aaltijd al mij geld op op mijn gsm? Ik kon aleen maar een gratis smsje sturen als ik even toegang had tot Base. Zo dus ik smste: Mama Bel mij NU! Shary riep me even  “ “Alyssa , Alyssa “??

“ja”

“Ik wil dat jij je koffers maakt”

“Dit was nooit mijn bedoeling he “

“Pak gewoon je koffers”

Ik ging terug in de kamer en pakte mijn spullen bij elkaar. Ik hoorde haar moeder nog zeggen.

“Het spel is nu wel gedaan !!”

Ze bleef ook maar zeggen van:

“Was er dan echte liefde ? !”

En elke keer dat ik zoiets hoorde viel ik nog harder in mijn eigenput van schaamte. Ik dacht van, wat heb ik gedaan ? Alles ging net zo goed, ik hou van Shary. Waarom deed ik dit ?

Ik weet nog dat ik mee moest naar het spoed. En dat ik daar in de wachtzaal zat te huilen. Toen we binnenmochten moest ik ook veel moeite doen om mijn tranen te verbergen. De verpleegster zei el “ Ooh het valt wel mee” Maar dat was gewoon om iedereen gerust te stellen. Shary haar had werd verzorgd. Er werden hechtingen ingedaan en daarna nog eens een verbandje. Daarna mochten we alweer terug. Op weg naar huis smste mijn mama naar Shary. Want ik had geen bereik. Ik weet niet meer juist wat er in stond ,maar het was iets om af tespreken hoe en wanneer ze mij mocht komen halen. En ook met de vraag van wat er nu gebeurd was. Ik typte iets terug en daaronder typte ik: Dit was nooit mijn bedoeling he , Ik hou van je xxx

Eens dat we aankwamen bij Shary thuis. Ging ik meteen naar boven, naar haar kamer en pakte mijn koffers. Ik schreef nogmaals sorry en een hele tekst op de achterkant van de tekening waar ik aan bezig was. En daarna ging ik nar beneden. Ik wist niet juist of ik nog wel in de woonkamer mocht komen, dus ik bleef in de hal staan.Ik wou eigenlijk ook niet naar de woonkamer gaan. Ik voelde me toch al beschaamd. Ik blef daar maar wachten tot mijn mama me kwam ophalen. Ze kon niet meteen vertrekken thuis, en het rijden was ookal een uurtje ofzo. Dus ik stond daar wel ee tijdje. Af en toe kwam Shary en zei ze van “Alles komt goed” En met vochtige ogen keek ik naar haar en begon te wenen want in mijn hoofd wist ik gewoon dat ik haar nooit meer zou zien. Ik begon te huilen. Ze gaf me een knuffel en een kus. En ik dacht : Dit is de laatste keer dat ik haar kan wast paken, dat ik haar kan zien, voelen, horen, ruiken. De laatste keer dat ze zegt: “Alles komt goed , niet huilen “.Ik weet nog dat Shary toen een flauw mopje maakte “Over 5 jaar zijn ze dat vergeten” en ze lachte  (zoals gewoonlijk als ze een mopje vertelde. ) Ik kon toen niet echt lachen. Ik bibberde nog omdat ik bang was.Bang voor de toekomst. Bang voor alles. En waar ik ook naar keek. Er kwamen tranen uit mijn ogen, bedwingen  lukte echt niet. Na lang wachten en stil huilen, snotteren ,bibberen en horen naar wat Shary allemaal zei. Was mijn mama er. Ik Ging naar buiten en Shary gooide de deur dicht. Bamm!! Toen dacht ik: Zei gaat me nooit kunnen vergeven en haar moeder zeker niet. Ik wandelde naar mijn mama en struikelde bijna over een klein hegje. En ik huilde toen heel heel hard. Het was alsof ik toen alles uitademde , Al de pijn. Al mijn gevoelens die ik niet helemaal kon uithuilen toen ik nog binen in het halletje stond. Alles kwam eruit, ik huilde heel hard. Mijn mama vroeg:

“Moppie toch!, Wat is er gebeurd ?”

Ik deed het teken dat ik even niks kon zeggen en stapte ik onze auto, Mama stapte ook in. Ik vertelde met een bibberende stem en heel veel gesnotter er tussen wat er gebeurd was.

“Maar moppie toch, Waarom wil jij je snijden ?  en waarom voel jij je aaltijd slecht al je daar bent ?

“Ik weet het niet mama , ik weet het niet”

“Ik was wel ongerust ze, en onze papa ook!” Ze smste eerst men papa en daarna gingen we naar huis. Ik bleef maar bibberen en huilen. Ik bad naar men engeltjes men beschermengeltjes dat alles goed zou komen. We kwamen thuis aan en ik ging naar binnen met mama. We keke tv Naar the voice, maar daar heb ik niet echt van kunnen genieten. Ik bibberde nog steeds en  stilletjes aan kwamen mijn tranen terug. Die nacht heeft mijn mama bijmij geslapen. Omdat ik zo hard bibberde van angst. En ik had iemand nodig die me beschermde. Die volgende dag heb ik op Face book vel gestuurd Naar iemand die ik pas kende en waarvan ik dacht dat ze mij wel zou begrijpen.  Ik legde haar alles uit en ze zei dat ik Shary beter gerust laat nu. De volgende dagen heb ik nog vaak gevraagd  aan haar als Shary nog iets gezegd had tegen haar, Maar ik moest haar gerust laten. Ik moest wachten tot Shary iets zou terug sturen op Face book, Voor ze met mij wou praten.

Hoe vinden jullie mijn verhaal , laat maar comment :) ik zal zien als ik er nog aan verder schrijf ^^

maar ik ga in de toekomst zeker nog schrijven mischien niet aan dit verhaal maar aan een ander :) 

xx peace out en snij jezelf nooit!!!!!!!!!!! nooit nooit nooit !!! xx