Ik veranderde zijn naam

3

Inmiddels was het vrijdag. Vandaag had ik schoolfeest. Diaz en ik waren elke dag samen geweest. Mijn vader was ook dol op Diaz. Diaz was enorm beleefd. Het kon zo een vriend van mijn vader zijn als hij iets ouder was. Ik liep naar de bus stop.
'Carly.' Die stem herkende ik uit duizenden maar ik haatte die stem.
'Wat Zack?' Zei ik geïrriteerd zonder naar hem te kijken.
'Help me.' Fluisterde hij zacht. Geschrokken draaide ik me om. Zijn neus zat helemaal vol met bloed. Zijn lip was gescheurd en zijn oog was blauw.
'Wat te hel. Wat heb je gedaan?' Riep ik geschrokken terwijl ik hem aan zijn goede hand mee naar mijn huis trok. Mijn vader was al naar zijn werk.
'Ik ging naar André, om te vragen hoe ik jou kon winnen. En toen flipte hij helemaal.' Ik zuchtte en pakte een stuk verband. Die wikkelde ik om zijn arm.
'Luister, Zack. Een meisje is geen voorwerp. Je kan ze niet eerst inpalmen en daarna dumpen. Je kan me niet winnen Zack. Mij niet, niemand niet. Het leven is niet zo makkelijk.' Zei ik terwijl ik een icepack op zijn oog hield.
'Maar je bent zo mooi Carly.' Ik haalde diep adem. En reageerde niet. Zack zuchtte.
'En je bent lief.' Mompelde hij.
'Je hebt mijn vrienden uitgescholden, gediscrimineerd, bedreigd en je doet het met iedereen. Ik snap eigenlijk niet waarom ik nou hier zit, jou te verzorgen en ondertussen mijn bus mis. Ik geloof je verhaal over André niet heen.' Ik liet de icepack los.
'Weet je wat, ik ga naar school. Ik ga wel lopend.' Zei ik geïrriteerd. Ik pakte mijn tas op en liep naar buiten.
'Wacht.' Zei Zack. Hij kwam naast me lopen.
'Ik loop met je mee.' Zei hij.
'Liever niet.'
'Carly.'
'Goed, loop maar mee.' Zei ik snel voor hij weer allerlei flirttrucs naar mijn hoofd zou slingeren.
'Waarom kwam je eigenlijk naar mij?' Vroeg ik oprecht verbaasd.
'Euh. Ik. Euh. Ja. Ik. Euh. Uh. Ik. Ik voel me op me gemak bij jou.' Fluisterde hij zacht. Ik keek hem aan. Voor de eerste keer zag ik een sprankje schaamte in zijn bruine ogen. En dat moment vond ik hem anders. Hij is sowieso enorm knap. Maar die kwetsbaarheid, die onzekerheid bij zo'n jongen als Zack was bijzonder. En toen verpestte hij het weer.
'Maar ja, ook zodat je kan zien wat voor verschrikkelijke jongen die homo André is.' Ik haalde diep adem.
'Moest je dat persé erbij zeggen?' Zei ik geïrriteerd.
'Wat?'
'Laat maar.' Mompelde ik. Hij had het zelf niet eens door.
'Dus, wil je met me naar het schoolfeest?' Vroeg hij opeens. Ik keek hem aan. De Zack met enorm veel zelfvertrouwen was terug.
'Nee.' Zei ik kortaf. Zack grijnsde.
'Waarom niet?'
'Waarom denk je.' Zei ik kortaf daarmee het gesprek beëindigend. We kwamen aan bij school. Iedereen zat al in hun lokalen. Snel liep ik naar mijn lokaal. Zack zat vlak achter me.
'Carly Jefferson en Zack Boss deze keer.' Zei de docent pissig.
'Sorry meneer.' Zeiden we tegelijk.
'Ga maar achterin zitten. Jullie allebei.' Ik keek rond. Er waren nog maar twee tafels leeg. Naast elkaar. Ik haalde diep adem en liep naar de tafels. Jenny wierp me een vragende blik toe.
'Ik leg het dalijk uit.' Fluisterde ik terwijl ik ging zitten.
'Zie je, het universum wilt ons gewoon bij elkaar. We belanden toch weer naast elkaar.' Ik keek hem ongelovig aan.
'Ja, ik denk dat dat het is Zack.' Zei ik sarcastisch. Ik was blij dat uiteindelijk de bel ging. Zo snel als ik kon, ging ik het lokaal uit.
'Leg uit Carly.' Zei André die naast me kwam lopen. Jenny ging aan de andere kant.
'Oké, ik stond vanochtend te wachten op de schoolbus. Komt hij ineens aan met wonden van hier tot Tokyo. Zijn neus was helemaal bebloed en zijn oog was blauw. Dus ik uit paniek hem helpen. Waardoor ik de bus miste en waardoor ik het hele eind met hem naar school moest lopen.' Vertelde ik. Ik liet het stuk eruit dat ik hem heel heel heel even anders had gevonden.
'En weet je ook waarom hij zo was?' Vroeg Jenny. Ik hoorde André naar adem happen. Ik keek hem aan.
'Andre?' Vroeg ik ongelovig. André reageerde niet.
'Hoezo André?' Zei Jenny. André zuchtte kort.
'Zack kwam naar me toe. Half scheldend kwam hij binnen zonder dat ik hem binnen liet. En dat ging voor mij al te ver. Hij wilde dat ik een goed woordje bij je deed en anders zou er wat gebeuren met Jenny en mij. En volgens mij was hij dronken.' Vertelde André. Mijn woede laaide weer op. Heel de middag was ik kwaad. Na school wachtte ik Zack op maar blijkbaar was hij al naar huis. Ik haalde diep adem en zocht zijn straatnaam op. Hij wist immers ook waar ik woonde. Ik pakte de bus naar zijn huis. Het huis was enorm. Helemaal wit met een fontein en een trap veranda. Ik liep ongelovig naar de deur. Dit verklaarde waarom Zack altijd van die dure kleding droeg. Ik klopte aan. De deur ging open. Een vrouw van een jaar of vijftig keek me aan.
'Wie bent u?' Vroeg ze.
'Ik ben Carly Jefferson.' De vrouw glimlachte liefdevol.
'Oh wat geweldig je een keer te ontmoeten. Mijn zoon vertelt me zoveel over je.' Ik keek haar aan. Zack vertelde over me tegen zijn moeder?
'Je bent nog mooier dan de omschrijvingen.' Zei ze. Ik glimlachte.
'Dank u wel mevrouw.' Zei ik verbaasd.
'Ach noem me maar Sanny.' Ik glimlachte.
'Schat! Je vriendinnetje staat aan de deur.' Riep Sanny naar boven. Ik keek haar aan.
'Ik ben niet zijn vriendinnetje.' Zei ik snel. Sanny keek me vragend aan.
'Oh. Hij dacht daar heel anders over.' Vroeg ze getreurd. Ik hoorde voetstappen.
'Carly?' Hoorde ik ineens. En het was niet Zack.
'Diaz?!' Riep ik verbaasd. Sanny keek vragend.
'Wat doe jij hier?' Vroeg ik.
'Ik woon hier. Wat doe jij hier?' Opeens snapte ik alles. Zack was de kleinere broer van Diaz. Dat verklaarde die mooie, diep bruine ogen die zowel Zack als Diaz bezat. Dat verklaarde die spierwitte lach die ze allebei hadden.
'Kom binnen.' Zei Diaz die mijn hand pakte. Hij trok me mee de enorme trap op.
'Wat doe je hier?' Vroeg hij.
'Ik was opzoek naar Zack.' Diaz keek vragend.
'Zack? Hoe ken je Zack?' En opeens besefte hij het ook.
'Zack zit bij je in de klas.' Zei hij zacht. Ik knikte.
'Carly?' Die stem herkende ik ook uit duizenden. Zack. Ik draaide me om.
'Wat doe jij hier?' Vroeg Zack.
'Ik euh.' Stamelde ik. Diaz liet mijn hand los.
'Ik vertelde je laatst toch over dat super mooie, lieve meisje van de drogist, die is nu mijn vriendin.' Zei Diaz. Zack keek naar mij en toen naar Diaz. Ik zag een sprankje teleurstelling. Ik zag een Zack die ik nog niet had gezien.
'Zack...' Zei Diaz. Zack draaide zich om.
'Waarom is hij zo overstuur?' Vroeg Diaz aan mij.
'Geen idee.' Loog ik.
'Maar waarom wilde je Zack spreken?' Vroeg Diaz daarna.
'Oh. Niks bijzonders.' Mompelde ik.