Mine

Hoofdstuk 11

~ Hij

"Ik moet nadenken Daan" zegt ze. Ik laat mijn armen weer langs mijn lichaam hangen en knik. Ze moet nadenken. Als ik nou gewoon wat meer geduld had gehad was dit nooit gebeurd. Sophie draait zich om en loopt richting haar huis. "Ik hou van je Sophie" zeg ik. Ze kijkt om en glimlacht. Dan verdwijnt ze in het donker, zoals in films. Dat er iemand, alleen, in de regen staat terwijl zijn of haar geliefde weg gaat. Niet dat ik in de regen sta, maar het voelt alsof iemand een emmer ijskoud water in mijn gezicht heeft gegooid. Ik draai me om en loop terug naar het feest, mijn fiets staat daar. 

Wanneer ik weer aankom zie ik Fleur zitten, ze zit te huilen. Het lijkt me geen goed idee om er heen te gaan dus zoek ik Sem die op de bank zit en zeg ik; "Fleur zit buiten te huilen." Hij staat op en loopt naar buiten. Onlangs dat ik net het hart van mijn Sophie gebroken heb, gevochten heb met mijn beste vriend en ben vreemdgegaan met de beste vriendin van mijn vriendin gaat het feest hier gewoon door. Een dronken meisje komt tegen mij aan schuren en ik duw haar hard weg. Verbaast kijkt ze me aan en ik besluit om meteen te gaan, waarom ben ik überhaupt naar binnen gegaan?

Wanneer ik thuis aankom ga ik in bed liggen en kan ik niet slapen. Ik pak mijn telefoon en lees oude gesprekken met Sophie terug. Ik hou van haar. Tranen lopen over mijn wangen en uiteindelijk val ik in slaap.

~ Zij

Wanneer ik wakker word zitten mijn wimpers aan elkaar geplakt van de tranen. Daan. Ik mis hem. Ik mis hem zo verschrikkelijk veel, en Fleur. Mijn aller beste vriendin, al meer dan 10 jaar. Hoe de fuck haal je het in je hoofd om met het vriendjes van je beste vriendin vreemd te gaan?! Ik zucht en zet een liedje op; Infinity van One Direction. 'How many nights does it take to count the stars? That's the time it would take to fix my heart." Zingt Harry door mijn oortjes heen. Weer rolt er een traan over mijn wang. Ik krijg een appje van Fleur; 'Kunnen we praten?' Ik besluit het te negeren.

De hele dag heb ik in bed liggen huilen. Mijn moeder is een paar keer naar boven gekomen om wat te drinken en eten te brengen. Ze begrijpt me vast, zij is ook jong geweest. Gelukkig heeft ze niet gevraagd wat er was. 

~ Hij 

De hele dag heb ik zitten gamen, mijn gevoelens afreageren om onschuldige mensen in een stom schietspel. Sophie zou zeggen dat ik mijn gevoelens niet op andere moet afreageren. Sophie... Ik mis haar. Het liefst ga ik nu naar haar toe maar ik moet haar de tijd geven om te denken. Hopelijk wil ze me ooit nog terug. 

~ Zij

Het weekend is voorbij, het is maandag ochtend. Ik zit er verschrikkelijk tegen op om naar school te gaan; Daan, Fleur en Sem. Het liefst bleef ik thuis maar van mijn moeder moest ik naar school toe. Normaal fiets ik samen met ze maar ik denk dat ze zelf ook wel begrijpen dat ik niet mee fiets. 

Wanneer ik op school aankom ga ik bij een paar meiden uit mijn klas staan. Ik zie Daan naar zijn kluisje lopen. Hij heeft mij ook gezien en glimlacht. Ik kijk snel de andere kant op. Fleur en Sem lopen samen naar het lokaal toe; hun hebben blijkbaar geen ruzie meer?

In de les zit ik naar Fleur, ook dat nog. "Sophie? Kunnen we praten?" Ik negeer haar. "Alsjeblieft Sophie, je kunt me niet voor altijd blijven negeren." Zegt Fleur. "Sophie en Fleur, nu stil of ik stuur jullie eruit!" Roept de docent. Boos kijk ik Fleur aan. "Sorry.." Zegt Fleur. "Ga er maar uit dames." Roept de docent. "Ik praatte helemaal niet!" Zeg ik. "Maakt me niet uit, eruit." Zegt de docent. Boos pak ik mijn boeken in en loop ik naar de deur toe.

~ Hij

In de pauze ga ik bij de jongen uit de klas zitten, Sem zit er, helaas, ook bij. Ze hebben het erover hoeveel meiden ze hebben versierd dit weekend. Het boeit me niet. Het enige wat mij boeit is Sophie...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hee mensen! Alweer een hoofdstuk, dit keer wel wat korter. Hopelijk vonden jullie het leuk! 

Xxxxxxxxxx R