ابو سعید ابوالخیر

دیوان رباعیات

ابو سعید ابوالخیر

وا فريادا ز عشق وا فريادا

کارم بيکی طرفه نگار افتادا

گر داد من شکسته دادا دادا

ور نه من و عشق هر چه بادا بادا

گفتم صنما لاله رخا دلدارا

در خواب نمای چهره باری يارا

گفتا که روی به خواب بی ما وانگه

خواهی که دگر به خواب بينی ما را

در کعبه اگر دل سوی غيرست ترا

طاعت همه فسق و کعبه ديرست ترا

ور دل به خدا و ساکن ميکده ای

می نوش که عاقبت بخيرست ترا

وصل تو کجا و من مهجور کجا

دردانه کجا حوصله مور کجا

هر چند ز سوختن ندارم باکی

پروانه کجا و آتش طور کجا

تا درد رسيد چشم خونخوار ترا

خواهم که کشد جان من آزار ترا

يا رب که ز چشم زخم دوران هرگز

دردی نرسد نرگس بيمار ترا

گفتی که منم ماه نشابور سرا

ای ماه نشابور نشابور ترا

آن تو ترا و آن ما نيز ترا

با ما بنگويی که خصومت ز چرا

يا رب ز کرم دری برويم بگشا

راهی که درو نجات باشد بنما

مستغنيم از هر دو جهان کن به کرم

جز ياد تو هر چه هست بر از دل ما

يا رب مکن از لطف پريشان ما را

هر چند که هست جرم و عصيان ما را

ذات تو غنی بوده و ما محتاجيم

محتاج بغير خود مگردان ما را

گر بر در دير می نشانی ما را

گر در ره کعبه ميدوانی ما را

اينها همگی لازمه ی هستی ماست

خوش آنکه ز خويش وارهانی ما را

تا چند کشم غص هی هر ناکس را

وز خست خود خاک شوم هر کس را

کارم به دعا چو برنم یآيد راست

دادم سه طلاق اين فلک اطلس را

يا رب به محمد و علی و زهرا

يا رب به حسين و حسن و آ لعبا

کز لطف برآر حاجتم در دو سرا

بی منت خلق يا علی الاعلا

ای شير سرافراز زبردست خدا