Mananahimik? O mamamatay?

Move-on ka na please

Si mike, nakatulala sa sulok ng room namin.

Pinuntahan ko siya. Bilang bestfriend niya, kailangan ko siyang tulungan. Gusto ko na din siyang makapag move-on.

"Mike"

"Lumayo ka sakin"

"Mike naman ih. bestfriend mo ko. Pwede mo akong pagbuhusan ng galit. Nandito lang ako"-AKO. Nandito lang ako mike. Nandito lang, PALAGI. Kung alam mo lang kung gaan kita ka-gusto Mike.

"Gusto kong mapag-isa"-MIKE.

"Okay"-AKO.

Move on ka Mike, please. Ako nalang Mike, please. Kung naririnig mo lang to 😔😭

Oo. May gusto ako kay Mike, ako lang may alam non, baka kasi malaman ng iba kapag ipinagsabi ko.

Hay.

~few hours passed~

Medyo napa-gabi ako ng uwi. May practice kasi kami ng sayaw.

Naglalakad ako palagi pauwi. Malapit lang naman yung school sa bahay namin eh. Ng bigla nalang nagsitayuan ang mga balahibo ko.

Pag tingin ko, nasa may abandonadong bahay na ako.

Pumunta ako sa pwestong makikita ko ang buong kabahayang ito.

Ang pagkakaalam ko, walang nakatira dito

Pero bakit may nakikita akong....

WAAAAAAAH.

Tumakbo ako ng mabilis.

~sa bahay~

"Anak! Sabi ko wag kang magpapagabi ah!"

"Ma, sorry po. Nagpractice po kasi kami ng sayaw"

"Bakit hingal na hingal ka?"

"Ma, diba wala ng nakatira don sa abandonadong bahay na yon?"

"Wala na. Bakit?"

"Ma may nakita ako sa may bintana"

"Anong nakita mo?'

"Tao mama!"

"Gutom lang yan nak. Kain ka muna dito"

"Mama naman ey! Meron talaga ma! Kaya nga hingal na hingal ako dito e"

"Kain na!"

"Mama naman ih"

"Oo na. Naniniwala na ako. Kumain ka na"

Habang kumakain ako, iniisip ko paren yung nakita ko.

Hindi ko siya namukhaan.

Bakit ko ba iniisip?

Ay nako yunisa.