Gece'den bana kalanlar

Son perde

13.11.2014

Herşeyin sonuna gelmişti. uçurumdan aşağıya bakarken ayın siması denizin üzerinde muhteşem bir görüntü yaratmıştı . kimin umrundaydı ki ?

Ama o son gecesi olduğununun farkındaydı . tüm şehir sabahla beraber uyanacak işe , okula gidecekler , ihtiyarlar gazetesini alıp sabah kahvesiyle beraber gündemde neler olmuş diye bakacaklar . ama onu 3 sayfa haberlerinde de kimse bulamayacaktı çünkü kusursuz bir intihar planlamıştı .

Saat: 01:30

Gün doğumuna 5 saat vardı .

Oldukça düşünecek vaktim var . diye geçirdi içinden .

Nisa nın neden gittiğini düşünmeye başladı yine . birden bire herşeyi bitirecek biri olmadığını biliyordu .
Olayları bir birine bağlamaya çalışıyordu ama bi sonuç alamamakla birlikte bu kadar düşünmesi derin baş ağrılarına neden oluyordu .
Kendine gelmeye çalıştı. son kez yaşadığı kente , oturduğu yerden kalkıp bakma hissiyatı duydu .
kaan dan yürüttüğü çakmakla sıgarasını yaktı ayın denize vuran simasını incelerken bir yandanda sıgarasından derin bir nefes çekti .

Aklına birden nisa nın bir sözü geldi.

Beni bir gün kaybedersen , ben yine seninle olacağım .
Ne zifiri karanlık seni görmeme engel , ne çöller , ne denizler .

Savaştan kaçmak yakışmaz dı tabi insanın sevdiğini görmesini kim engelleyebilirdi ki .

Savaştan kaçılmaz dı tabiki ama yüz üstü bırakıp gitmesi niye . diye sorup durdu kendine ve yine kendinden çıkan cevaplarla , başka sorular üretip durdu .