De Survival Test

Dagboeken

Ferre:

Zaterdag 9 juli, 2089.

Vandaag hadden we onze eennalaatste training. Deze was zwaarder dan ooit, en ze zeggen dat de laatste het zwaarst is. De laatste training is morgen, dus ik hoop dat het niet te moeilijk word. De dag begon, zoals gewoonlijk, weer om 5:45 uur. We moesten 1 uur ochtendgymnastiek doen, en daarna kregen we ontbijt. Of nouja, wat we naar binnen moeten werken. Daarna moesten we gaan hardlopen, zo'n 20 kilometer. Toen we daar mee klaar waren, kregen we 10 minuten eetpauze en moesten we nog eens 20 kilometer. Daarna moesten we een parcour door het moeras afleggen. Luna bleef hangen aan een tak, waardoor ze viel. Ze heeft een flinke schaafwond er aan over gehouden. Daarna moesten we naar schietles. Daar moesten we leren hoe we moesten omgaan met een machinegeweer. Daarna was de dag voorbij, en mochten we allemaal slapen. Als we überhaupt slagen voor de trainingen, worden we doorgevoerd naar De Survival Test. Dat is een vreselijke test waarin je moet overleven in de wilde jungle. En als je niet word geselecteerd, word je een slaaf van de koning. Ik weet niet wat ik nou erger vind...

Ferre.

------------------------------

Luna:

Juli de 9e, 2089. Zaterdag

Zucht, steun, kreun, gewoon alles oke! Vandaag de eennalaatste training gehad. Uitslapen is ook echt geen optie. Kwart voor zes m'n bed uit en gelijk ochtendgymnastiek. Niet gezond... Wat ook niet gezond is, is het ontbijt. Ik heb gehoord dat het een soort van prut is van bonen met rauwe ei... Iiieeel! Dat ik dat vanochtend heb gegeten! En het werd nog erger toen de dag eigenlijk 'begon'. Rond 7 uur ofzo moesten we hardlopen. Twee rondes van weet-ik-veel hoeveel kilometer! Ik denk dat ik het zelfs niet eens wil weten... Wat ik wel weet is dat het veel te lang was. Maar het ergste deel van de dag kwam nog. 'S middags moesten we parcouren door het moeras. Normaal is parcour niet zo moeilijk, maar ik gleed uit over een tak. Mijn knie lag open en het bloedde, maar ik moest door of ik wordt er uit geschopt... Het is leven voor in het leger of opgeven voor je koning. Toen ik uitgleed, hielp Ferre mij overeind. Ik 'hinkelde' het parcour zo'n beetje en Ferre ondersteunde me. Toen we terug waren, hinkelde ik naar de ziekenboeg. Gelukkig wordt daar wel een beetje normaal voor je gezorgd. Nu zit er een soort verband om mijn knie heen. Maar alsof de dag al klaar was, moesten we nog meer doen. We kregen een machinegeweer in onze handen geduwd en moesten er mee gaan schieten. Jeetje wat is dat ding eng! Écht heel goed uitkijken of je bent dood! 1 van de andere mensen is gewond geraakt door iemand die zijn geweer niet onder controle had. Een soldaat is geschoten in z'n been. Ik vind het best wel zielig voor hem, ook al worden we onderdrukt. Ik was helemaal kapot van de dag. Gelukkig (!) kwam er daarna niks meer. Ik ben langs de rand van het kleine meertje gaan zitten om hier in te schrijven. Ik hoorde wel een aantal geweerschoten in de verte. Zou Marrakes echt al dichtbij komen? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat als we nog maar een paar trainingen volhouden, we naar de 'ultieme' eindtest gaan. Ik heb gehoord dat we in de jungle gedropt worden ofzo. Nou, dat gaat lekker worden met die wond op mijn knie... Wens me succes dagboek

Luna