Gecenin Sadık Bekçisi

Onu izlemek

Bunu sorduktan sonra gözleri tekrar kapandi, bedeni ceyhunun cevabini bekleyecek kuvvette ve sabırda degildi. Ceyhun verecek dogru dürust cevabinin olmadigini hatirlayinca,hemen düşünmeye başladı çünkü kendisi de niçin orda bulunduğunu bilmiyordu ama yıllardır bu anı bekliyordu.Bekledigi şey gerçek olmuştu ,insanın sebebiz yere bir şeyi bu denli istemesi deliliktir ya da tutsakliktir diye geçirdi içinden.Kendini ne kadar zorlasa da pek bir sey düsünemedi hem bu saatten sonra nasıl bir cevap bulabilirdi ki? Şu an düşünmek için değil sadece onu izlemek için oradaydı. Handeyi tekrar görmenin verdiği heyecan kalbinin ritmini hizlandırmıştı,yıllarca onun hayaliyle aynı odada yasamisti.Şimdiyse kollarının arasında başının ağırlığını hissetmek ,içinde yaşadığı anın gerçekliği hakkinda şüpheye düşürüyordu.Teninin üzerinde biriken tanecikler, üzerine çiğ düşmüş beyaz gülleri anımsattı. Saçı yüzünün yarısını kapatiyordu.Saçının gölgesi, yüzünde tıpkı bulutların dağın üzerinde yaptığı gölge gibi eşsiz görüntü meydana getiriyordu. Soluk alışı rüzgarın pencereden içeri doluşu gibi gürültülüydü. Onu izlerken en çok, güldügü zaman yanağına yerleşen çukuru ve gözlerinin kısılmasını özledigini hatırladı.Derin bir nefes aldı, korkarak yüzüne düşen saça dokundu. Parmaklarının arasındaki bir tutam siyah saçın kalbindeki yankısı büyüktü.onu uyandirmaktan cekinerek elini çekti.Uyandığında neler olacağını merak ediyordu endişe içinde onu izlemeye devam etti. Aklına binbir düşünce hücum ediyordu bir ara kalkıp gitmeyi düşündü. Onu ömrü boyunca bir hayale hapsetmekten korktu, buna hakkı yoktu.Yıllar önce yaptığı hatayi tekrar etmek istemiyordu. "Ne olacaksa olsun "dedi sessizce. Cesaretini toplayarak, kararlı şekilde bekliyordu.üstelik saçına dokunmaktan, yüzüne dikkatle bakmaktan çekinmeden. Bu sırada karanlık örtü, yeryüzünden cekilmeye ve güneş ısiklarina yer vermeye başlamıştı . Havada gri renk tonu hakimdi,odaya dolan ışıktan anlaşılıyordu.Hüzünlendi, burayı bırakıp gittiği gün hatırına geldi.