Age is just a number ~ de squad fanfiction

Hoofdstuk 10: Regen

Link's p.o.v.
Inmiddels was ook mijn trein aangekomen. Enzo, Jeremy en ik stapte in. Hoe ga ik dit ooit aan mijn ouders vertellen? Ik hou het voorlopig nog maar even geheim. Dat kan Nika beter ook doen voor haar ouders. 'Wat is er Linkie?' vroeg Jeremy. 'Er is niets. Ik was gewoon over iets aan het nadenken' zei ik terwijl ik naar buiten keek. 'Linkie is verliefd' zei Enzo. Jeremy keek hem boos aan en schudde zijn hoofd. 'Hij is nog een jonkie, hij snapt dit nog niet' zei Jeremy. 'Nee. ik snap eigenlijk ook niet waarom er zo geheimzinnig over gedaan moet worden. Verliefd zijn is toch leuk?' zei Enzo. 'Ik leg het je thuis wel uit. Hou er nu maar over op' zei Jeremy. Broederliefde. Ik bleef maar uit het raam staren en heb de treinrit terug naar Rotterdam geen woord meer gezegd. Ik nam afscheid van Jeremy en Enzo en ging met de bus naar huis.

Nika's p.o.v.
Joost en ik zaten al een tijdje in de bus. Het is maar goed dat ik wist welke halte we eruit moeten want Joost was in slaap gevallen. Super gezellig. Het liefste wilde ik met Link appen maar ik heb zijn nummer niet, dus ja dat word dan moeilijk. Eindelijk waren we bij de halte waar Joost en ik eruit moesten. 'Jo sleepyhead. We moeten eruit' zei ik tegen Joost terwijl ik hem wakker schudde. Joost stond op en liep zonder wat te zeggen naar buiten. Nou gezellig man. Joost pakte zijn fiets. Ik deed zijn rugzak op mijn rug en stapte achterop de fiets. 'Joost?' Vroeg ik zachtjes. 'Ja?' Zei hij zachtjes terug. 'Waarom wilde je Link en mij zo graag aan elkaar koppelen?' 'Omdat ik wil dat jullie gelukkig zijn. Link heeft het best moeilijk gehad de laatste tijd en toen ik erachter kwam dat jullie verliefd op elkaar waren pakte ik mijn kans' 'Heb jij eigenlijk al iemand gevonden die je misschien wel een beetje leuk vind?' Joost gaf een zucht. 'Njah. Ik vind sommige meisjes wel leuk. Maar die hebben dan altijd al iemand' zei hij. Het begon te regenen. 'Ja shit. We moeten nog zo'n tien minuten' zei Joost en begon harder te fietsen. Het begon steeds harder te regenen. Er kwam een moment dat het zo hard aan het regenen was dat we niet meer konden zien waar we reden. Dus waren we maar af gestapt en liepen we verder naar Joost zijn huis. We konden niets meer zien. Niet eens het licht van de lantaarnpalen die inmiddels al aan stonden. Ik hoorde achter me een klap. Ik keek achter me maar ik kon niet zien wat er gebeurde. 'Moeten we gaan kijken?' Vroeg ik. Ik kreeg geen antwoord. 'Joost?'

Link's p.o.v.
Ik zat in de bus toen het begon te storten. Arme Nika en Joost. Die moeten nog een heel stuk naar huis fietsen. Ik wilde eigenlijk aan Nika vragen of ze de rest van de vakantie misschien bij mij wilde logeren. Maar ik had haar nummer nog niet en Joost reageerde natuurlijk niet want die was aan het fietsen. Toen ik aankwam bij mijn huis begon het nog harder te regenen. Nu heb ik het helemaal te doen met Joost en Nika. Je kunt amper nog wat zien. Als dat maar goed gaat.

Jeremy's p.o.v.
Enzo en ik waren net voordat het begon te regenen thuis. 'Maar wat was nou dat gedoe over Nika en Link?' Vroeg Enzo. 'Is Link verliefd?' Vroeg mijn moeder. 'Nee mam' zei ik terug. 'Enzo ik leg het je boven uit. Want ik wil niet dat mama met de moeder van Link hierover gaat praten' zei ik zachtjes en we liepen naar boven. Enzo ging op mijn bureau stoel zitten en ik ging tegen de muur staan. 'Dus, wat is nou al dat geheimzinnige gedoe' zei Enzo weer. 'Nika is vijftien en Link is negentien. Dat is in Nederland strafbaar' zei Jeremy. 'Hoezo dan?' Vroeg Enzo. 'Als je boven de achttien bent mag je niet een relatie met iemand hebben die onder de achttien is. Kijk als je achttien bent en je hebt met iemand van zestien of zeventien dan is het nog goed. Maar dat van Link en Nika is officieel strafbaar. En Link is daar nogal sad over zegmaar' Enzo keek me raar aan. 'Maar waarom beginnen ze dan nu iets en wachten ze niet totdat Nika achttien is?' Vroeg hij. 'Als jij verliefd op iemand bent wil je toch ook niet wachten?' Zei ik. Enzo keek naar mij en daarna naar zijn handen. 'Ja dat is waar' Hij stond op en liep naar beneden. 'Dank je wel Jer voor het goede gesprek. Asjeblieft hoor' zei ik hem achterna. Ik zag een middelvinger de hoek om komen. Jep. Echte broers.