Bir Yağmurla

-1-

Yeter artık diyerek kapıyı vurup çıktım.
Yağmur un verdiği etkiyle bahçede toprak kokusu yayılmaya başlamıştı.
Hava hafif kararmış güneş herkeze elveda diyip yerini ay à bırakmış tı.
Nereye gideceğimi bilmiyordum. Güçsüzce ağlamaktan başka hiçbirşey yapamıyordum gözyaşlarım istemsizce dökülüyordu ve bana güçsüz bir kız olduğumu hatırlatıyorlardı. Gidebileceğim bir yer yoktu evden yaklaşık 150metre uzaklaşmama rağmen babamın bağrış seslerini rahatlıkla duyabiliyordum. Ellerimi ceplerime soktum.
Otobüs durağına vardım çok salakçaydı ama orda belki birini felan bulurdum. (Tmm vurmayın)

Birden bi çocuk yaklaştı elinde şemsiyesi bana doğru yürüyordu.
Siyah saçlarından elini geçirdi dudağını ıslattı.

"Ne var ne bakıyosun be abaza!"
"Anasını satayım kızın yokluk kafasına vurmuş!"dedi gülerek.
"Otobüs durağı burası "dedi alaycı bir tavırla.
Aslında çocuk haklı ben otobüs durağındayım ve akşam olmuş birde ona laf atıyorum neyse.
Biraz sonra karşı binadan bı kız çıktı kesin sevgilisi dir.
"Nabıyon len bücür "dedi kıza gülerek
"Ya abi ya ev yan bina bide beni almaya geldin ama yuh ama "

Ah yavrum bununda öküz abisi var yazık bahtsız.
Eve gittiler ve ben bu durumdayken bile hala daha iç sesimle dedikodu yapıyordum. Aslında yağmurları hiç sevmem bilirmisin?Bana onun öldüğü günü hatırlatır. Haberi geldiğinde ne kadar ağladığımı hatırlatır.

Her gün mezarına gidip onunla konuşmalarımı hatırlatır. O deli hastanesini hatırlatır bana. İstemsizce dökülen bi iki damla göz yaşımı sildim. Bu neydi şimdi, her zamanki gibi ağlıyacakmıydım?Hayır!

Bir ara bi ses duydum.
"Abi koca karı gibi cama tünedin bi ayrıl şu camdan "diye.
Sesin geldiği yöne doğru kafamı çevirdiğimde onu gördüm beni görünce biraz utandı sanırım. Gözlerini kaçırdı. Bir dakika sürmedi sanırım yanımda bitti.

"Ağladığını gördüm"dedi zayıf bir ses tonu ile.
Aslında bir dosta ihtiyacım vardı dertleşe bileceğim bir dost bu ayı ya ne kadar güvenebilirim bilemiyorum ama bir dosta ihtiyacım vardı.

-Babamla kavga ettik. dedim
-Sadece kavga mı?
-Yani hayır bilmiyorum beni ne kadar anlarsın ama kötü şeyler yaşadım ve anlatmaya ihtiyacım var.

O sırada kız kardeşi camdan bize seslendi.
"Hey siz içeriye gelmeye nedersiniz? "
dedi gülerek. "Sıcak çikolata ve kekimiz var"

"Bu arada ben Poyraz "dedi bana elini uzatarak.
"Bende Şara "dedim.
Yüzüne anırdım ama gülmeyeceğim tarzı bir sırıtma koyarak bana baktı. Adım komiğine gitti galba.

"Eee gidmeyecekmiyiz?"dedi.
"Afedersin ama evde ailen vardır bir,iki seni tanımıyorum, üç adımın lekelenme olasılığı var "
"Bence gelmelisin" dedi
"Pekala ama... "
"Benden zarar gelmez"

Evleri iyiydi sıcaktı güzelce döşenmişti mutfakta ise pişkince sırıtan kız kardeşi atıştırmalık birşeyler yapıyordu.

"Merhaba"dedi önüne düşen birkaç tel saçını kulağının arkasına doğru iterek.
"Merhaba ben Şara "dedim sıkılgan bir tavırla.
"Sıkılmana gerek yok misafirlere bayılıyorum. "dedi gülerek.
"Ayrıca arkadaş olabileceğim bir tipe benziyorsun "...