Bir Yağmurla

-2-

Bir ara sıcak bir eli suratımda hissetmemle gözlerimi açmam bir oldu. Işıklar kapanmıştı odayı sadece ufak bir gece lambasının ışığı aydınlatıyordu. Karşımda duran tişört süz Poyraz'a baktım. Belkide rüyadır diye gözlerimi ovuşturdum ama gerçekti.
"Merak etme kardeşim atıştırmalıkları hazırlarken uyuya kalmışsın üstünü örtmeye geldim. "dedi sırıtarak. Gerçekten güzel ve kaslı bir vücud u vardı nediyorum ben ya?
"Uykumda yok yatağımda kıvranıp duruyorum "dedi.
-Eee anlatacakmısın?
-Neyi? dedim.
-Kavganızı.
Bir anda gözlerim dolmaya başladı.
-Aslında şimdi sana tamamen anlatacağım.
1,5yıl önce Metin adında bir sevgilim vardı bana kendinden çok değer veriyordu birbirimize deliler gibi aşıktık. Askere gitmeden önce içime bir öküz oturmuştu zaten o gitti. Yağmurlu ve sisli bir günde kapımız çalındı kapıyı açmaya gittiğimde asker üniformalı bir adam gördüm. İsteği üzerine annem ile içeri buyur ettik. "Bak bacım ben Metinin koğuş arkadaşıyım. Kardeşim gibidir kendisi "dedi ama yutkunmaya başlamıştı gözleri doluyordu pür dikkat onu dinliyordum. Kalbim ağrımaya başlamıştı. "Metin şehit düştü bacım, ölmeden önce de bu mektubu sana vermemi istedi. "
O sözden sonra sadece etrafın karardığını anımsıyorum. Daha sonra Metinin görmeye başladım durduk yere ağlıyordum. Mezarının İstanbul da olduğunu öğrenince her gün mezarına gitmeye başladım beni zorla alıp eve götürüyorlarmış. Daha sonrası psikolojik tedavi görmek üzere akıl hastanesine. Günlerdir doğru düzgün bişey yemiyordum en sonunda babam patladı işte.
diye bitirdim sözümü yaşlı gözlerim kızarmış olacakki acıyorlardı.
"Birine anlatamadın yaşadıklarını değilmi? "dedi.
O an neden öyle dedim bilmiyorum ama "Sana sarılabilirmiyim? "dedim.
Beni kollarının arasına aldı hiç hissetmediğim kadar güvende hissettim. "İyi bir dostsun. "dedim.
O sadece sustu...