อากะจัง?? ฉันนิ่งไปสักพัก นี่.....รุ่นพี่ยังจำได้ด้วยหรอ.....ฉันนึกว่ารุ่นพี่ลืมไปแล้ว มันคือเรื่องเมื่อสมัย 10 ปีที่แล้ว
.....ย้อนไปเมื่อ 10 ปีก่อน......
"ฮะ...ฮะ....ฮ้าดดด....เช่ยย!!! แง~~แง แม่จ๋า แม่อยู่ไหน~ฮืออ~ฮือออ"
ฉันเป็นเด็กขี้แยที่ชอบวิ่งเล่นเรื่อยเปื่อยจนหลงทางบ่อยๆ จนกระทั่งได้พบเขา....
"นี่...อย่าร้องสิ เดี๋ยวคุณแม่ของเธอก้มาแล้วล่ะ มั่นใจได้เลย😁"
เด็กชายผมสีโกเมนสว่าง นัยตาสีนิล ช่างขัดกันกับสีผมของเจ้าตัว รูปร่างผอมสูงดูหุ่นดีเมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน และที่สำคัญ เขามีรอยยิ้มที่ไม่เหมือนใคร รอยยิ้มที่ฉันไม่เคยเห็น รอยยิ้มที่จริงใจและอบอุ่น
"นายเป็นใคร??? อย่าบอกนะว่าเป็นพวกโรคจิต อ่ะ!!!! แงๆๆๆๆ ออกไปนะๆๆToT"
ผิดกับฉันที่ทั้งขี้แย ขี้ระแวงและ เย่อหยิ่ง เพราะมีคุณพ่อที่ร่ำรวย และ มีแม่(เลี้ยง) ที่สอนให้ห่างจากคนจนตั้งแต่เล็กๆ อีกทั้งยังถูกส่งไปเรียนโรงเรียนต่างๆนานา ที่มีแต่สังคมชั้นสูง นั่นคือส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันไม่ได้ เห็นรอยยิ้มที่จริงใจจากผู้คนเหล่านั้น ทุกรอยยิ้มที่ส่งมาล้วนแต่หวังผลประโยชน์จากฉันทั้งสิ้น
" ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ โรคจิตหรอ ผมไม่ใช่พวกโรคจิตหรอก พวกโรคจิตจะหล่อขนาดนี้ได้ไง^_^ ลุกขึ้นเถอะ ดูสิร้องไห้จนตาบวมหมดเลย เดี๋ยวไม่สวยไม่รู้ด้วยนะ"
"อ๊ะ!!! ไม่สวยหรอ!!! โกหกน่า ฉะ....ฉะ...ฉันสวยนะ สวยมากๆเลยด้วย.\/."
"ฮ่ะๆๆๆ โอเคๆ สวยก้สวย^^ เอ....แต่ผมว่าถ้าเธอหยุดร้องไห้แล้วลุกขึ้น เธอคงจะสวยมากขึ้นอีกแน่ๆเลย(^○^)"
"จิงหรอ!!!•^• พูดจริงๆนะ"
แหมๆความรักสวยรักงามมันอยู่ในตัวผู้หญิงทุกคน(•• )( ••)" 5555+
"อื้ม^..^ จิงสิ ผมจะอยู่รอจนกว่าแม่ของเธอจะมาเลยล่ะ แต่มีข้อแม้นะ คือ 1.เธอต้องบอกชื่อของเธอ และ 2.เราจะต้องเป็นเพื่อนกัน ตกลงมั้ย"
"จ้ะ ตกลง^^ ฉันชื่อ อากาเนะ ยูกิ แต่เพื่อนๆกับคนอื่นๆชอบเรียกว่า ยูกิ นายจะเรียกอย่างงั้นก้ได้นะ"
ถามมาก้ตอบไป๐+๐
"อืมมม เธอบอกว่าใครๆก้เรียกเทอว่ายูกิงั้นหรอ งั้นถ้าผมเรียกเธอว่ายูกิ ผมก้จะกลายเป็นหนึ่งในใครๆเหล่านั้นน่ะสิ ไม่เอาดีกว่า ผมจะเรียกเธอว่า อา....อา...อ้อ อากะจัง ละกันนะ😁 ส่วนเธอก้เรียกผมว่า ทาคิซังละกันนะ "
----เรารู้สึกเป็นคนพิเศษ-----
"ได้เลย😁😁😁 ทาคิซัง"
-----วินาทีแห่งการส่งยิ้ม-----
"^_^" [ทาคิ]
"^^"[ฉัน]
"^<>^"[ทาคิ]
-----จนกระทั่ง-----
"^,.^"[ฉัน]
"^*^"[ทาคิ]
"^,,^"[ฉัน]
"อุ๊บ.....5555555"
"•,,• อะไรหรอ??"
"โทดทีๆ ผมกลั้นไม่อยู่จิงๆ 55555 น้ำมูกเธอไหลอ่ะ อ้าวๆๆๆ ย้อยถึงเสื้อแล้ว 55555"
(--)(..)(>0<) ห้ะ!!! นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!!! น่าอายชะมะดเล้ยยยย บ้าเอ้ยย!!! หมดกัน ภาพลักษณ์สาวสวยแสนน่ารักของช้านนน ในตอนนั้นชั้นคิดว่าทาคิซังคงจะรังเกียจและทอดทิ้ฉันเหมือนกับ.....ใครบางคน..... พอนึกอย่างั้นแล้วน้ำตาก้พาลไหลออกมาซะเฉยๆ
"ฮึกก....ฮึก..ฉะ....ฉะ...ฉันจะรีบเช็ดเดี๋ยวนี้แหละ!!! ระ...ระ...รอ ก่อนนะ อย่าเพิ่งทิ้งฉันไปนะ ขะ...ขอร้อง ฮึกกก...ฮึกกก"
".....ฟุ่บ!!...."
แต่เปล่าเลย ทาคิซังกลับกอดฉันปลอบใจฉันอย่างอ่อนโยน และในตอนนั้นเอง ฉันก้ตอบคำถามที่ค้างอยู่มาเนิ่นนานในใจว่า นี่แหละคือ..."ความรัก"
ปล.ไม่ได้มาอัพเลยยย ToT นี่ก้เลยอัพให้ยาวกว่าเดิมนิดนึง^^ แอบกลุ้มใจอยู่นิดๆว่าจะเอาคู่ไหนดี ระหว่าง ยูกิ<3ไคท์ หรือ ยูกิ<3ทาคิ ดีกว่ากัน เฮ้ออออ.
#ขอบคุนที่ติดตามน้าคร้าาาา^^
