Konuşacak birine ihtiyacım var.Lakin konuşacak gücüm yok.Sussam bir süre anlar mısınız beni.Zira çok yoruldum,kaldıramıyorum bu yükü.Yazmakta buluyorum son çareyi. Elimden geldiğince döküyorum içimi. Nefretimi kusuyorum, sevgimi anlatıyorum. Yatamıyorum. Çoğu zaman geceleri yazıyorum. Ben eskiden geceleri severdim. Hayaller kurabildiğim içindi belki de, bilmiyorum. Şimdilerde sevmek değilde daha çok kaçasım geliyor. Kurulan bütün hayallerim paramparça edildiğinden galiba. Anlayamıyorum. Ama bir söz verdim ben. Bu dünyaya karşı. Beni sevmeyen bu dünya. ''Mutluluk Kuralı''. ''Dünya'nın Üvey Kızı'' olarak gülmeye çalışıyorum. Hani belki bu Külkedisi de sonunda güler, mutlu olur diye düşünüyorum. Çektiğim acıları silip atma zamanı geldi.Geçmemiş yaralarımın üstüne yeni yaralar açıyorlar. Ama ben hepsini tek bir gülücükle silip atacağım. Zor mu? Bence hayır.
Vote verirseniz sevinirim. Yorum bırakmayı unutmayın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dünya'nın Üvey Kızı
ChickLitSusuyor çünkü, o anlaşılmayı denedi. Gülüyor çünkü ağlamanın zararından başka bir faydasını görmedi. Bakıyor, ama dalgın, konuşuyor ama sessiz. İşte budur diyoruz yaşlanmak. Daha gelmeden yirmisine, ölü gözlerine sahip olmak.
