Mavi gökyüzünün altında boğulmak, her nefes alışında en küçük zerresine kadar kavrulduğunu hissetmek. Hayatımı tamamlayan iki kelimeden ibarettim. Gözlerimi kapatınca kendimi düşler ülkesinin sıcak kollarında bulamıyorum ben. Her gözümü karanlığa kapattığımda dipsiz kuyumun soğuk kollarında kayboluyorum. Her gün bir daha geriye dönmeyecek inci taneleri yanağımdan özgürlüğe süzülüyor. Dört tarafım karanlık umutlarım, hayallerim, kaybolmuş ruhum ve bitmiş bedenim karanlık. Bazen soğuk kafesin demirlerinin arasında sana özgürlüğü bahşedecek, yeniden ayağı kalkman için el uzatacak birini beklersin umutla...
Galiba çaresiz bedenim en küçük zerresine kadar yanıp kül oluyor, zaman koşarcasına ilerlerken...
Küllerin yeniden doğuşuna tanık olmak istiyorsanız sessiz çığlıklarıma kulak verin.
03.11.2015
-Zlyhyylc
