Hoofdstuk 2
Hij klopte eerst zachtjes op de deur. Maar door die beweging gleed de deur een beetje open. Hierdoor kon John even naar binnen kijken. Wat hij daar zag deed het bloed in zijn aderen stollen. Voor de deur lag een grote waakhond. De waakhond had een mooie grijze vacht en zijn kleine fijne haartjes lagen allemaal netjes geordend zoals alleen honden dat kunnen. Als de houten deur nog 2 centimeter verder was opengeschoven was er iets gebeurd waar John liever niet aandacht. Wat hem ook bijna direct opviel was dat het water was gestopt met stromen. Opeens pakten twee handen hem van achteren vast
lolotunus
Was het laatste wat hij hoorde voor het zwart werd voor zijn ogen...
-Sorry voor het kleine stukje!-
