vleugels

《1》vleugels

Ik ben Ezra, ik heb leuke ouders en een zus die een jaartje jonger is dan ik, ik zit op een leuke school, het reogecollege, en ik heb leuke vrienden en een leuk vriendje.
Eigenlijk is mijn leven perfect.
Vandaag mag ik thuis blijven van school want ik voel me niet zo lekker, ik lig op de bank en kijk tv en om de twee minuten vraagt mamma of het nog goed gaat. Het gaat best goed alleen ben ik een beetje misselijk en heb pijn tussen mijn schouderbladen.
De pijn word steeds erger en op een geven moment zo erg dat ik niet meer kan praten en mamma tilt me van de bank en brengt me naar mijn kamer en legt me op mijn bed. Ze stopt me in en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Dan gaat ze weer naar beneden en ik ben alleen in mijn kamer. Ik sluit mijn ogen en val direct in slaap.
Ik word wakker van de stekende pijn in mijn rug, ik kijk op de klok 14:32, ik heb drie uur geslapen. Dan word de pijn nog erger tegelijk met de misselijkheid. Ik heb nog nooit zo'n pijn gehad en ik geef over op de vloer, op dat moment doet mamma de deur open en ze loopt gelijk naar me toe en slaat haar arm om me heen en gaat dan naar beneden om een emmer en een doekje te pakken om mijn kots op te ruimen als ze klaar is zet ze de emmer naast mijn bed voor als ik nog een keer moet overgeven.
Ik val weer in slaap en als ik wakker word is de pijn in mijn rug nog erger. Ik geef nog een keer over en dan is het weg. De pijn in mijn rug, de misselijkheid, alles is in een keer weg.
Ik ga naar de badkamer en fris me even op. Dan voel ik iets tegen mijn shirt drukken, ik trek het uit en kijk wat het is. Wat ik dan zie doet me vreselijk schrikken, daar tussen mijn schouderbladen, precies op de plek waar ik zo'n pijn had, daar zaten...daar zaten...daar zaten vleugels, twee groene vleugels met roodbruine randjes. Ze waren prachtig. Ik probeerde ze uit te klappen, maar wat ik ook probeerde, welk spiertje ik ook aanspande, het lukte me niet om ze uit te klappen. Ik deed mijn shirt weer aan en liep weer naar mijn kamer. Ik ging op mijn vensterbank zitten en ontspande me.

Weer drukte mijn vleugels tegen mijn shirt en ik knipte met de schaar die op mijn bureau lag een gat in mijn shirt en voorzichtig duwde ik mijn vleugels door het gat ik spande nog eens al mijn spieren aan in een poging mijn vleugels nog verder uit te klappen, maar in plaats daar van klapte ze gelijk weer in. Toen viel het kwartje, ik moest mijn vleugels ontspannen om ze uit te klappen. Ik ontspande me en inderdaad, mijn vleugels klapte uit. Ik probeerde te klapperen met mijn vleugels en het lukte, ik steeg zelfs een stukje op. Ik landde weer en deed het raam open, ik ging op de vensterbank staan en ik zette me af.
Ik vloog, oh my goch ik vloog!
Ik vloog nog een kwartiertje en ik begon moe te worden en ik vloog mijn weer binnen. En ik ging weer in mijn bed liggen.
Plots besefte ik dat het toch wel erg vreemd was dat ik ziek was, en toen opeens niet meer en toen had ik vleugels en vloog een rondje over de stad.
Ik werd wakker, ik kon me helemaal niet herinneren dat ik in slaap was gevallen, was dit alles een droom? Ik voelde aan mijn rug, alles was echt geweest. Mijn vleugels zaten er nog.

~♡☆✿☆♡~
Heyyy mensen dit was het eerste hoofdstukje alweer!
Ik hoop dat jullie het leuk vonden!
Schrijf even in de reacties wat jullie er van vonden
-xxx- jullie schrijvertje Esmee