Neler olduğunu henüz anlamayan davetliler dönüp bakmaya başladıkları için Verrecchio konuşmasını kesmişti. Ezio olduğu yerde durdu ve davetlilerle yüz yüze geldi. "Evet! Gördükleriniz gerçek! Bir intikama şahit oldunuz! Auditore ailesi hâlâ yaşıyor. Ben hâlâ ayaktayım! Ben, Ezio Auditore!"
Tam soluklanmıştı ki bir kadın çığlık atarcasına bağırdı: "Assassin!" Çok geçmeden kargaşa sardı ortalığı. Lorenzo'nun korumaları Ezio'nun etrafında toplandı. Kılıçlarını çekmişlerdi. Davetliler sağa sola kaçışmaya başladılar. Bazıları kaçmak için elinden geleni yapıyor, daha cesur olanlar an azından Ezio'yu yakalamaya çalışarak bir işe yarıyormuş gibi görünmeye çalışıyordu. Ancak kimse gerçekten saldırmaya cesaret edemiyordu. Ezio, kırmızı cüppeli kişinin gölgelerin arasına sıvıştığını gördü. Verrocchio, heykelinin yanında durarak yapıtını tehlikeden koruyordu. Çığlık atan kadınlar, bağıran erkekler, kimin peşinden gideceklerini bilmeden revakların içine dalan şehir muhafızları... Ezio bu fırsattan faydalanarak revaklardan oluşan kemerin çatısına tırmandı ve çatının üzerinden karşı tarafa sıçrayıp öndeki avlunun içerisine atladı. Avlunun açık kapısı kilisenin önündeki meydana çıkıyordu. Meydanda, içeride yaşanan arbedenin sesine gelen, meraklı
bir kalabalık toplanmaya başlamıştı.
“Neler oluyor?” diye sordu birisi Ezio’ya.
“Adalet yerini buldu,” diye cevap verdi Ezio.
