Vecchio ve Bargello Sarayı'na ait kulelerin tepesindeki meşaleler yukarıda parıltı halinde, titreyerek yanıyordu. Biraz kuzeye doğru gidince, katedral meydanında usulca yanan birkaç sokak feneri vardı. Birazı da Arno Nehri'nin her iki kıyısındaki iskeleleri aydınlatıyordu. Gecenin çökmesiyle çoğu insanın evine çekildiği bir şehir için saat geç olsa da karanlığın içinden birkaç kayıkçı ve hamal seçmek mümkündü bu kıyılarda. Hâlâ tekneleri ve botlarıyla meşgul olan bazı balıkçılar, aceleyle, yelken ve arma ayarlarını son kez kontrol edip; itinayla yıkanmış, loş güvertelere halatları sıkıca doluyordu. Hamallar damalları ,sürükleyerek ya da ellerinde taşıyarak, civardaki ambarlara emanet ediyordu aynı çabuklukla. Birahanelerin ve genelevlerin de ışıkları parlıyordu. Ancak sokaklardan geçen çok az insan vardı. Seçildiğinde yirmi yaşında olan Lorenzo de' Medici, şehrin başına geçeli yedi yıl olmuştu. En azından, Floransa'yı dünyanın en zengin şehirlerinden biri yapan tüccar aileleri ile ileri gelen uluslararası bankalar arasındaki rekabete bir düzen ve durgunluk getirmişti. Buna rağmen, şehrin içten içe kaynaması hiç kesilmemişti. Arada sırada taştığı da oluyordu. Çünkü yönetim karşıtı her bir örgüt hâkimiyet mücadelesindeydi.
