"Okay, sync, may mga bagay na dapat di mo gawin since you're in this year. Dapat you speak in English, kahit kaunti lang, tapos ito, cellphone to, pwedi mong gamitin para makausap mo ang isang tao kahit na nasa malayo sila at yung kotse para madali mo mo mapuntahan ang kinaruruonan ng tao at ginagamitan ito ng gas para makatakb---
"Bakit kailangan pa ng ganyan? Ginagawa lang nyan ang taong maging tamad, pwede mo naman silang puntahan gamit ang saring paa o di kaya'y kabayo, na di na nangangailangan ng gas ba yun? Oh ganun at nagkakaintindihan naman tayo sa sariling wika natin ah, bat kailangan pa nating gamitin ang wikang di naman nanggaling sa atin?"
"Wow! Makabayan lang ang peeg? Sa bagay, pero yan na kasi ang nakasanayan sa panahon ngayon kaya makisabay na lang tayo."
"Nakasanayan man o hindi, dapat natin ipanatili ang sariling atin na syang nakakapabuti sa atin."
"Alam mo Sync, technologies are part of our life na kasi, naging parte na yan ng buhay naming dahil ginagawa nito ang mga bagay-bagay na mapadali"
"Bakit sa panahon ba naming may mga ganyan ba? Wala, pero patuloy parin kaming namumuhay, wala yang mga bagay na yan namuhay naman kami ng mapayapa, di nyo ba yan magagawa sa panahon nyo?"
"Sync, I don't want to argue with you! So kung yan ang gusto mo then go with it, sinasabihan lang kita sa mga bagay na ginagawa nga mga tao sa kasalukuyan, I'm just giving you a clue para iwasa nga-nga. Okay out with it lets eat na lang muna"
àFASTFORWARD
"Sync, papasok ka na, handa ka na ba?"
"Oo, handa na ako"
"Wag mong kakalimutan tinuro ko sayo ah?"
"Oo, pero wag kang umasa dahil hindi ako sang-ayon sa mga opinyon nyo"
"My gooosh sync! Okay bahala ka nga, let's go"
Ohh, at least ngayon may natutunan na syang kaunti, marunong na syang magbukas ng kotse! Yes! Approve Krizza!
[MONTENEGRO UNIVERSITY]
"Sync, ito ang magiging schedule mo kaya, ikaw na ang bahalang mag hanap ng room mo dahil malelelate na ako. Paalam"
Sync's POV
Hindi ko lang naintindihan talaga kung bakit ganito sa lugar nila, napakaraming di kaaya-aya, kanina may nakita akong nag lalasing sa kanto, na nakakasira sa kalusugan nila, mga kabataang humihit-hit ng druga, mga kabataang mura pa ang edad ay nagkakaroon na ng pamilya. Hay! Sa tinagal kong pananatili sa mundong ito, ang rami ko na talagang natutunan, kung makakabalik lang sana ako sa aking pinanggalingan, gagawin ko ang lahat maiwasan lamang ang mga pangyayaring ito. Pero bago yan kailangan ko munang harapin ang hamon ng buhay.
"Binibini, maari bang magtanong?"
"Binibini? Hahaha. Ano bang maitutulong ko sayo ginoo?"
" alam mo ba kung saan makikita ito?"
[room E024]
"Ah, same room tayo, halika sabay na lang tayo"
"Ah, sige ba, salamat."
"No problem, by the way I'm Jessica Montenegro, and you're?"
"Sync Javier"
"Okay, there's the room, go ahead!"
Jessica's POV
Eeeeeeeeeeeeew! He's so makaluma, buti pa si Jeff, masyadong hot at gwapo, kaso may epal lang talaga eh! yang Krizza Cassandra Ricafort na yan! But don't ya worry, I'm a Montenegro, I can get what I want J so she'll better get ready for my big big pasabog!
"Jeff!"
"Ano na naman Jes?"
"Wanna join with me?"
"Jess, pupuntahann ko pa si Krizza. Why not join us in a dinner?"
"Krizza? Ah, no thanks"
"She's your bestfriend right? Just join with us"
"She's not my bestfriend anymore after ka nyang aga—
"Ms. Jessica, come in now!-sir
" yes, sir, excuse me Jeff"
Aaay! Thank goodness, akala ko mabubuking nya na ako,

BINABASA MO ANG
Mr. Time Machine
Short StoryPROLOGUE Paano kung pagdilat ng mga mata moy hindi na mundong yung kinagisnan ang iyong kasalukuyang nasisilayan? Paano kung ang oras ng iyong pagkatao ay tumalon sa pangkasalukuyan? Ano kaya ang gagawin mo? Tatakbo ka bang walang kaalam-alam o ipat...