Bir yetimin hikayesi

1.Bölüm

Merhaba ben Damla.Nasılsınız ben iyi değilim. Cünkü annem ve babam yok. Şuan 8 yaşındayım.

Bir gün beni süslü bir bayan aldı. Evde bana adeta işkence çektiriyor. Çocukları var. Biri kız biri erkek. Kız çok havalı. Erkek benim halimden anlamaya çalışıyo. Hatta erkek bana "üzülme her şey düzelicek." Dedi. Bu işkenceye dayanamayıp evden kaçtım. Yurda...

Tekrar bir aile aldı beni. Ama bu aile çook tatlı. Bayana anne diyorum ama baba diyemiyorum. Bi gün ona da baba dedim.

Yıllarrrr geçti...

Savcı oldum. Bir gün kapı çalındı. İçeri teyze girdi. Ne oldu teyze diyince ben senin annenim dedi. Koşa koşa sarıldım anne kokusu çok güzel bi şey. Cennet gibi. Annemi üvey anneme götürdüm. Tanıştılar. Öz annem üvey anneme çook teşekkür etti. Bana iyi bakıp okuttuğu için. Aylar yıllar geçti..

Asıl burda çok üzülüceksiniz...

Her şey üst üste geldi. Babam akciğer kanseri üvey annem felç oldu. Öz annemde verem oldu. Babam ve üvey annem kısa süre sonra öldü. Annemin son günlerinde öz babamın mezarına gidip toprağından aldım. Öz annem de öldü. Amerika'ya tahinim çıktı. Bütün ailemin mezarından toprak aldım ve kavanoza koydum. Öz babam hariç hepsinin kavanozunun üstüne resim yapıştırdım. Amerika'ya götürdüm. Her üzüntümü ve her sevincimi onlarla paylaşıyorum. r kullanıcıdan bahset