A Vampire's Prisoner

#11 Surprise?!

Date Updated: October 20, 2015

A/N: Hi missnevereal ! This chap is for you po! Hope you like it, thank you din sa message mo! Dahil don nainspired akong mag-update!

Enjoy! <3 <3

[This chap is unedited. Sana naman hindi ganon ka obvious1 ^o^]

*SURPRISE?!*

>Chaper Eleven

"You're mine..and mine alone..."

Napasinghap ako at napamulat. For a moment I felt my mouth freeze when the cold entered its way through the window. As if someone... or something was here..

N-nasan ako? Nang libutin ko ang paningin ko, nanlaki ang mga mata ko nang makita si Rhexil na natutulog sa tabi ko. Saka ko lang marealize na nasa hospital ako.

"R-Rhex?"

Pinisil ko ang kamay niya dahil nakahawak siya doon.

"Hmm..S-Solenn.. Solenn!" mabilis siyang napatayo at napayakap saakin.

"I..i'm so sorry sa nangyari..." She cried kaya naiyak narin ako.

"P-pano niyo a-ako nahanap?"

"m-may nakakita s-sayo sa labas ng ospital, wala kang malay at duguan ka. B-bakit ka naglaslas ha?! You've been gone missing for a week!" sunod-sunod na sabi nito habang napahagulhol na yumakap saakin.

"a-ano?!! Isang linggo na akong nawawala?" tanong ko dito sabay kalas sa yakap niya.

A week?! What the hell did those monsters to do me?!

"At anong nangyari dyan sa leeg mo ha?"" tanong nito kasabay ng pagturo sa leeg kong.. naka bandage na pala.

hindi ako umimik. Can I tell her?

Pano ko gagawin yon?

"I know it's been hard for you ang mga ginagawa ni Abigail sayo, p-pero bakit ka naglayas?! Bakit mo iniwan ang mga kapatid mo?" sunod sunod na tanong nito.

"H-hindi ako naglayas, Rhex--"

"A-Alam mo bang may nangyari sa n-nanay mo..." paputol-putol na tugon nito at tuluyan ng napahikbi.

Si nanay?

"B-bakit! A-anong nagyari sa kanya?"

Hindi ito sumagot at tuluyan ng napahagulhol sa pag-iyak.

"Rhexil naman! S-sagutin mo naman ako please... anong nangyari kay nanay?"

"n-nang malaman niyang tatlong araw ka ng nawawala unti unti na siyang ina-atake sa puso.. Solenn, stage 3 na pala ang cancer niya sa puso hindi niya nagawang sabihin sayo..."

Dahil sa narinig ko, hindi na ako nakapagsalita pa at tuluyan ng dumaloy ang mga luhang pinipigilan ko.

"wala na ang mama mo solenn, wala na siya.."

"Hindi!"

"Hindi pwede!!!! D-dahil saakin inatake siya! Dahil saakin namatay siya! Hindiiii..."

"No.. Hindi mo kasalanan. Matagal ng may sakit ang nanay mo, hindi niya nagawang sabihin sayo iyon dahil alam niyang nahihirapan ka na."

"Pwede namang sinabi niya iyon saakin, titigil naman ako sa pag-aaral eh. Magtatrabaho ako para sa kanila!"

"y-yon nga ang ayaw niyang gawin mo eh, ang tumigil ka sa pag-aaral. Diba gusto mong maging painter? Gusto niya kasing makamtan mo ang mga pangarap mo solenn.. staka malala na ang kalagayan niya, huli na para ipagamot mo siya"