Bir Demlik Huzur

Bedkış

Bir kış geçti ki başımızdan,
Binbir kışa bedeldi...
Hiç kimse tahmin edemezdi,
Karın, soğuğun bu kadar şey götüreceğini...

Önce bir ölüm geldi,
Sonra bir ölüm daha...
Sonra bir daha bir daha...
Bir matem peydah oldu beldemize...
Ağlasa bacılar, güneş eriyecekti...
Heyhat, akıllar tutuktu !
Acıdan dağ taş dile gelecekti...

Kimse bilmiyordu, beklemiyordu...
Kıyamet bu kış yaşandı...
Bu kış ölmeyecekmiş gibi yaşayanlar,
Hiç yaşamamış gibi öldüler...
Bir kuşun gösterildiği yol üzre
Birer birer gömüldüler...

Karın beslediği toprak,
Hiç olmadığı kadar güzeldi.
Kabarmıştı,
Ölü bedenleri kabul etmiyordu...
Süsünü, düzenini bozamazdı...

Bir kıyametti bu
İsrafil'siz, bildirisiz, habersiz...
Öyle birden gelmişti işte,
Havansız, topsuz, tüfeksiz...
Ruhtan arınmış ve itilmiş bedenler
Gömülmemiş, kalmıştı çaresiz...

Bir kış geçti ki başımızdan,
Binbir kışa bedeldi...

Biz geriye kalanlar
Kim bilir kaç kış daha göreceğiz böyle...
Ve kim bilir
Kaç ölü beden
Gömülmeyi bekliyor içimizde...