Bir Demlik Huzur

İlk Aşkım

Çocukluğumu düşününce
Akla ilk sen gelirdin.
Gök mavisi, çekik gözlerin...
Altın sarısı, uzun, düz saçların...
-Gerçi o zaman altın nedir bilmezdim.-

Bize her gelişinde
İçim titrer, kalbim göğsümü yarardı...
Annen, annemdi gözümde...
Alllah var, severdi beni.
Bana gülerken
Gamzelerini fark etmiştim bir keresinde...

Bir uçağım vardı,
En sevdiğim oyuncağım...
Sırf yanımda kal diye
Çıkarmış koymuştum en büyük kozumu ortaya...
Senin hiç ilgini çekmemişti tabi...
Daha ilk dokunuşta kırıp atmıştın...
Sesimi bile çıkaramamıştım.
Tuz buz olmuştu çocukluğumun nişanesi...
İşte aşk uğruna kaybettiğim ilk şeydi o uçak.
Son olmayacaktı...

Ne kadar istediysem yanımda kalmanı
Hem komşum hem sınıf arkadaşımdın...
Dahası ilk aşkımdın.
Ama daha o yaşımda
Ayrı dünyalar ne demekmiş, onu kavradım.
Baban doktordu...
Bir seneyi tamamlamadan özel okula aldırdılar seni...
Ben sekiz seneyi aynı yerde tamamladım
Belki gelirsin umuduyla...

Oysa sen sana ayrılan
"Özel" kulvarlardan yürüdün.
Bense bana yazılan kader yolundan...
Şimdi görsen tanımazsın beni.
Halbuki ben adım gibi bilirim
O sarı saçları, mavi gözleri...

İşte benim ilk aşkım da sendin...
Biraz haylaz, biraz şımarık
İlk aşkım.
Belki de son...