ik stond verstijft stil. een angstig gevoel bekroop mij. ik voelde hem dichterbij komen. een paar van zijn krullen kietelde in mijn nek. " ik probeer je te beschermen en het enige wat jij doet is proberen te ontsnappen." zijn stem klonk nijdig. "hmm jij bent een slim meisje" ik werd steeds banger. als hij mij maar niet slaat ofzo. " ik zou maar gewoon hier blijfen want anders kan je nog in grote problemen komen."wat bedoelde hij hier mee? "ik zou als ik jouw was maar goed naar mij luisteren.' zei harry. hij greep me vast en draaide mijn gezicht naar zijn gezicht toe. glinsterende ogen keken mij aan. een paar krullen vielen voor zijn ogen. hij kwam met zijn gezicht dichter naar mijn gezicht toe. ik voelde me benauwd. zijn neus raakte nu mijn neus aan." je blijft bij mij zo lang als ik wil dat je bij me blijft.' zijn zware stem klonk nu zacht maar gevaarlijk. ik kon maar beter niks zeggen. harry maakte doodsbang. het was even stil. hij bleef oogcontact houden. ik zat gevangen in zijn blik. even leek het alsof ik wanhoop in zijn ogen zag. maar al snel veranderde die wanhopige blik in haat. hij greep me stevig bij mijn arm vast en sleurde me mee naar de lege donkere ruimte waar ik uit ontsnapt was. tot mijn grote verbazing liep hij weer gelijk weg zonder de deur dicht te doen maar al snel kwam hij terug met een stoel en een touw. het duurde even tot het me doordrong. wou hij mij nu vast gaan binden aan een stoel. ik voelde mijn hart tekeer gaan in mijn borstkas. ik rende naar de andere kant van de kamer. maar harry was al in een paar grote passen bij mij. hij trok me mee en duwde mij op de stoel. hij paktte snel het touw en bond mij zo stevig mogelijk vast. het ruwe touw schoof langs mijn handen. ik had me nog nooit zo bedreigt gevoeld. toen hij klaar was met mij vast binden aan de stoel keek hij me aan. ik kon geen woord uit mijn keel krijgen. ik voelde de tranen opkomen. hij bleef me aankijken en zag de tranen langzaam uit mijn ogen druppelen. hij kwam dichter bij mijn gezicht en gaf me een zachte kus op mijn wang. "je bent van mij" fluisterde harry. hij liep weg. ik hoorde de deur opslot gaan en hij liet mij in de war achter. gemengde gevoelens kropen door mij heen. ik bleef maar nadenken. ik was vermoeid. mijn oogleden werden zwaar. uiteindelijk viel ik in slaap in een vreemde lege grote ruimte vast gebonden aan een stoel.
