Er zijn inmiddels al 20 minuten verstreken en er is nogsteeds geen spoor van Troye te bekennen. Tyler is inmiddels behoorlijk over de rooie. Hij stond al op het punt om de politie in te schakelen maar ik kon hem er nog net van weerhouden. Het zou misschien kunnen helpen. Maar we weten nog nieteens zeker of er wel echt wat aan de hand is. Misschien werd hij wel gebeld en is hij daarom zonder iets te zeggen vertrokken. Misschien wilde hij ons gewoon niet wakker maken.
Dat is weer typisch Marissa hoor.. Sommige noemen het optimistisch blijven maar ik noem het gewoon de ontkenningsfase. Ik heb echt wel door dat er iets meer aan de hand is dan gewoon een familie probleempje, maar ik durf gewoon niet aan mijn angst toe te geven. Wat nou als het allemaal nog niet zo erg is maar dit door mijn gedachtes veranderd?
"Marissa hou op je loopt jezelf alleen maar gek te maken."
