Permanent Vacation//Clifford

2.2

Een paar dagen later.

Ik lag huilend in jouw armen. Michael, je bent zo veel voor mij gaan betekenen.

'Ik wil niet naar huis Mikey' snik ik en harde schokken komen van mijn schouders. Voorzichtig haalt Michael mij uit zijn armen en veegt een pluk haar uit mijn gezicht.

Als ik een beetje gekalmeerd ben begint hij te praten.

'Lucy, je mag hier blijven en bij ons komen wonen'  vertelt hij op een geruststellende toon. Huilend van blijdschap knuffel ik hem. Het boeit mij niks dat ik hem nog maar twee weken ken.

Ik houd van hem.

Maand later

'Lucy kan jij even boodschappen halen?' Vraagt Michael aan mij. Ik knik en pak het lijstje van de keukentafel. Ik woon nu al een maand bij Michael en alles gaat goed. Zijn vrienden zijn ook echt ontzettend aardig gelukkig. Ik ben blij dat ik niet meer terug naar Nederland ben gegaan, ookal mis ik Esmee wel. Maar ze komt over een paar dagen hier op vakantie! Ik loop naar binnen en pak alles wat op het lijstje staat. De wijk hier heeft veel contact met elkaar en er is altijd wel een goede sfeer. Ik reken en spullen af en loop weer naar het appartement.

2 weken later

'Ik haat je! Jij vies rotkind! Waag het om nog een stap binnen Nederland te zetten en ik kom je opzoeken!' Met die woorden sluitte hij het gesprek af, ik weet niet hoe hij aan het huisnummer is gekomen maar ik ben erg geschrokken.
'H-hij weet waar ik woon e-en komt me vast halen' fluister ik terwijl Michael mij tegen zich aanduwd. 'Rustig maar ik ben bij je' zegt hij en drukt zijn kin tegen mijn hoofd. Langzaam haal ik mijn hoofd weg en kijk hem aan.
'Bedankt Mikey'
'Je hoeft mij niet te bedanken'
'Jawel wa-'
Verder kwam ik niet
Michael drukte zijn lippen tegen die van mij.

4 jaar later

Alles is erg veranderd. Michael, Luke, Ashton en Calum zijn doorgebroken met hun band en zijn nu op wereld tournee. Ik reis overal mee naartoe want Michael heeft het voor elkaar gekregen dat ik de visagiste werd. Tussen Esmee en Ashton is er een relatie opgebloeit. En tussen Michael en mij gaat het beter dan ooit. Van Esmee heb ik gehoort dat mijn vader is opgepakt bij een overval en nu voor vijf jaar in de cel zit. Hier ben ik natuurlijk blij mee.

Ik leg alle makeup weer in de kisten als ik mijn naam door de speakers hoor gaan.

'Lucy wil je asjeblieft naar het podium komen?' Hoor ik de stem van Michael galmen. Wat heeft hij nou weer voor plan bedacht?

Ik loop naar de zijkant van het poduim en Michael wenkt mij.

'Lieve Lucy, ik ken je nu al vijf jaar en ik weet dat het in het begin niet zo soepel ging. Maar toch zijn wij voor elkaar gemaakt. Ik vond dat ik lang genoeg heb gewacht en dit is het moment. '

'Lucy Parkers, wil je met mij trouwen?'

E I N D E
Ja, dit is het einde, het is een kinda open einde vind ik dus verzin er zelf maar wat;)
Ohgod ik had letterlijk twee maandan lang geen inspiratie voor dit boek en nu werd ik om 5 uur wakker met dit idee en het is nog een best groot hoofdstuk geworden!
Hopelijk willen jullie ook mijn andere fanfic 'Run Away' lezen!