White Love And The Black Unknown.

2.

Het is inmiddels om precies te zijn 21.53 uur. Ik zit voor de TV, met m'n MacBook in m'n handen, helemaal gedouched en klaar voor de nacht.

Ik zit 20 minuten in een aflevering van de serie die ik kijk, als ik de brievenbus hoor klapperen. Ik loop voorzichtig naar de deur die richting de gang lijdt. Ik doe 'm zachtjes open. Ik hoor iemand rennen op de appartementencomplex trap. Ik pak snel de zwarte envelop van de deurmat, ren snel naar het raam, en zie een zwart Opel-busje weg rijden. Op een één of andere manier herken ik het busje, maar heb geen enkel idee waarvan, of van wie hij kan zijn.

Voorzichtig ga ik op de bank zitten. Met tranen in mijn ogen van de schrik. Ik pak een glas water. Ik loop terug met nog steeds de zwarte envelop in mijn handen. Ik ga weer zitten, en maak met trillende handen de envelop voorzichtig open. Er komt een verkreukt briefje uit. Met slordig handschrift kan ik eruit ontcijferen:

'Sophie, dit is brief 2, zoals je weet.
We weten alles van je, en niks is meer geheim.
Jij, je moeder, en broer, zijn niet lang veilig meer.
Nogmaals, pas op waar je loopt, je voetstappen kunnen gevolgen hebben.
- Anoniem'

Huilend met trillende handen van angst pak ik opnieuw mijn telefoon, en toets het nummer van pap in. Meteen neemt hij op en zegt. 'Schat ik kom eraan, blijf rustig. Ik sta vannacht op de wacht in je huis. Ik bel je moeder nu dat jij bij haar slaapt.'  Ik antwoord met een trillerige 'Thanks pap.' Ik hang op.

Ik Pak mijn tas in. Huilerig, om bang te zijn voor nog een brief. Het ergste vind ik dat mama en Max er ook bij worden betrokken. Wat hebben we misdaan? Heeft iemand iets op ons tegen? Doen we iets fout? Ik hoor de deurbel en ik zucht. Eindelijk, weg uit dit huis. Ik rijd met pap mee naar het huis van mam. Hij zet me af en zegt dat hij in mijn huis de wacht houd.

Als pap weg is, ga ik naar mam. Ze wilt pap niet meer spreken, om een rede die ze me niet wilt vertellen. Dit is inmiddels al een jaar of 7 zo. Ik weet bijna niet meer anders. Gelukkig is haar Nieuwe vriend ook heel leuk, en heeft 2 leuke dochtertjes. Ik lig in mam's armen bij te komen van de schrik, nadat ik Max, mam en de vriend van mam alles heb verteld.

Op dat moment hoor ik het geklapper van de brievenbus, en hoor iets op de deurmat vallen. Max zegt: 'ik ga wel'. Hij komt binnen met een zwarte Brief in zijn handen. 'Jongens, ik denk dat ze ons allemaal willen hebben.'