MY MONSTER CRUSH

CHAPTER 2

STACY'S POV:

Thinking of what happened yesterday, feeling ko ang daming nangyari kahapon.Una, si Rence. Mabait naman siya kaya lang masyadong makulit then pangalawa tumawag si Ashton. Naalala ko lang bigla, nandito na talaga siya. I really don't know what to feel but I'm glad that he's finally here. Maraming tanong ang pumapasok sa isip ko tulad ng, kung bakit siya bumalik? May nagbago ba sa kanya? Syempre , marami siguro , 3 years din siyang nag-stay dun eh. Ano na kaya ang itsura niya? May girlfriend na kaya siya? Aissttt ba't ba ako dumadaldal ngayon, tssss......makapagbihis na nga baka ma-late ako at masira pa ang record ko.

Pagpasok ko sa school , nagtaka ako kung bakit ang daming tao sa may gate, specifically halos lahat eh babae ay hindi babae pala lahat. Siguro may dumating na artista or yung mga bsketball players. Ganito sa school eh, makakita lang ng guwapo nagkakagulo na sila parang si Rence lang. Naalala ko naman yung makulit na yun, sabi niya gusto aw niya akong maging kaibigan. Sa totoo lang, wala pa kaong naging kaibigan simula nung naging first year high school ako dito. Ewan ko ba, para akong isang virus sa kanila. Hindi naman ako nakakdiri ah, wala naman akong sakit na nakakahawa. Hindi naman ako masungit pero wala talaga akong naging kaibigan. Kung may lalapitan naman ako lalayo agad sila akin na parang takot na takot sila sa akin and isang pagkakasala ang paglapit sa akin. Feel ko nga eh merong nakasuat sa noo ko na "STAY AWAY FROM ME" na sila lang yung nakakita. 

Tssss.... Kung anu-ano na naman ang naiisip ko. Sabi ko sa inyo, madaldal din naman ako sa isip ko nga lang. Hindi ko na lang binigyan ng pansin ang pinagkakguluhan nila dun wala naman akong paki. Habang naglalakad ako papunta sa room namin, may biglang sumabay sa akin and it turns out na si Rence pala yun. 

Binati niya ako ng " Good Morning Stacy" sabi niya with a bright smile plastered on his face.  Nag-good morning rin naman din ako sa kanya then binilisan ko na yung pace ng paglakad ko kasi ayaw ko siyang makasabay. Baka kung anu naman masabi tungkol sa akin, mahirap na sikat pa naman ito sa school, Student Council President pa. 

Hinabol di naman niya ako agad. Hayyyy ang kuli ng lahi niya.

*Sigh*, ako yan wag na kayong magtaka.

"Oh bakit Stacy?" tanong naman sa akin ni Rence.

"Wala, ba't ka pala sumasabay sa akin? Wala ka bang ibang kakilala dito na pwede mong pagsabayan or bakit hindi ka na lang maglakad mag-isa?" dire-diretso kong tanong sa kanya.

Tiningnan ko siya and nahuli ko siyang nakatitig lang sa akin na parang may ginawa akong hindi kapani-paniwala. " Oh ano?" tanong ko pa sa kanya.

Mukhang nahimasmasan naman na siya .

" That was the longest thing you had ever said to me!!!" yun lang ang sinabi na manghang mangha .

Binilisan ko na lang yung lakad ko para maiwan siya pero sadyang makulit siya noh kais hinabol pa niya ako para makasabay ako sa paglalakad sa kanya. At hindi pa nakontento ang loko inakbayan niya ako na parang ang tagal na naming magkaibigan. Tinanggal ko naman agad pero binalik niya lang ulit hanggang sa paulit-ulit na namming ginawa yun, hanggang sa napagod na ako at hindi ko napansin na tumatawa na pala kaming dalawa.

Well it's not that bad to atleast have a friend beside you and for the first time I gave him a genuine smile from me and accepted his friendship for the first time.

"Ehem ehem" tikhim ng nasa bandang likuran namin and was shock to find out who is it.

*****************************************************************************************************

A/N: Hahahaha di ko lang alam kung may nagbabasa pa ba nito pero okay lang. I'll just try to atleast complete this story........................