DUYGUSUZ

korku

İçimde bir boşluk...hayatımın son kırıntılarını yaşıyorum...mutluluk imkansız...acı uzaktan göz kırparken,mutluluk el sallıyor...

...
Nerdeydim ben böyle. etraf niye karanlık.Kimse yok mu? Ormanlık bir alandayım kocaman ağaçların arasından geçiyorum.Gökyüzü görülmüyor. Etraf sadece Ay ışığının el verdiğince aydınlık.çok soğuk,ilerliyorum ama nereye gittiğim hakkında en ufak bir fikrim yok.uzaktan bir ses o tarafa yöneliyorum. Ne sesi bu? Bir dakika tanıyorum bu sesi
BABAM...

- Baba! Babaaa! Seslenmeme rağmen ses vermiyor. Sese iyice yaklaştım. Bir göl vardı ilerde ay ışığının aydınlattığı etraf göl sayesinde mavimsi bir tona bürünmüş. Mükemmel bir yer ama çok da soğuk ilikleri donduracak şekilde. BABAM tamamen siyahlara bürünmüş,yanında küçük bir kız çocuğu. Kız çocuğu 5-6 yaşlarında var hemen hemen üzerine beyaz bir elbise,ayağında kan kırmızısı parlak pabuçlar. El ele yürüyorlar. Yüzlerinde kocaman bir gülümseme.sesleniyorum ama duymuyorlar sessizce izlemeye başladım. Kız çocuğu tanıdık geliyor ama! Yan taraftan koşarak gelen bir erkek çocuğu BABA diye sesleniyor. Arkasından koşma düşersin diye seslenen annem. Beyazlar içinde melekler gibi. Onlara yaklaşmaya başladım. Birden yok oldular.O çocuklar kimdi? Annem ve babam nereye kayboldular? Etraf kararmaya başladı. Ay ışığı kayboldu onla birlikte mavimsi tonda yok oldu. Etraf zifiri karanlık.uğultu şeklinde sesler,çığlık sesleri,ağlama sesleri. Bir anda aydınlatıcı bir ışık belirdi.insan topluluğundan oluşmuş bir kalabalık. İnsanları yararak olaya ulaşmaya çalıştım. Neydi bu neyin acısı,damağımda saf zehir tadı. Yerde kanlar içerisinde yatan bir adam baş ucunda küçük bir kız,acı feryatlar atan bir kadın yüzleri bulanık,tanıyamıyorum...acıyan gözler,korku ile alınan nefesler. Nefesimin kesildiğini hissettim,acının kokusu buram buram etrafta.
Neydi bu,kimdi? Yine aynı kâbus. Etrafta ki uğultu yok olmaya başladı.karanlık bir selülit bir şeyler mırıldanıyor. Gittikçe uzaklaşıyorum.ses tanıdık ama.
Birden kalktım neydi bu. Yine aynı kâbus. Derin derin nefes almaya başladım.bu neydi şimdi of. En iyisi abimle uyumak.odasına doğru yürümeye başladım,acaba uyuyor mudur? Neyse zaten yanına kıvrılıp uyuyacağım ,kapıyı tıklattım ses gelmedi. Yavaşça kapıyı açmaya başladım yatağı boş odasında ki banyoya yöneldim ordada değil hala hala nerde acaba. Aşağıdan bir tıkırtı geldi merdivenlere doğru yürümeye başladım,kalbimin sesi dışardan da duyuluyor,sanki göğsümden dışarı fırlayacak gibi . Etrafta çok karanlık rüyam geldi aklıma bi an biriyle çarpıştım ve çığlığı bastım. Gözlerimi sıkı sıkı kapattım. Uğultular gelmeye başladı,tüm vücudum titremeye başladı elektriğe verilmiş gibi...

- Abicim! Benim kendine gel . Abimin sesi geliyordu.

- ASİ'm abicim benim hadi kendine gel

Abimin mi burada gerçekten! Abimin sesini net duymaya başladım,gözlerimi açtığımda karşımda bana korku dolu gözlerle bakan abimi buldum. Çok korkmuştum bu korku bana en az bi kaç sene yeter de artar bile . O rüyadan sonra bu olayı yaşamak yüreğimin değil ağzıma gelmesi yerlerde sürünüyordu. Abimin buynuna sarıldım onunda kolları bedenimi buldu ,kolları arasında ufacık kalmıştım işte bunu seviyorum huzurlu hissettiriyor bir nebzede olsa özel hissettiriyor,mutlu olduğum tek zaman, onun o muhteşem kokusunu almak ,aynı babam gibi kokuyordu.

-sakin ol abicim buradayım,tamam sakin ol ve nefes al. Demesiyle derin derin nefes almaya başladım

-evet abicim böyle.söyle neden bu kadar korktun güzelim,hem sen uyumuyor muydun?

-kâbus gördüm,yanına gelmek istedim odanda değildin aşağıdan ses de gelince ,sen neredeydin?

-markete gittim güzelim sigara almaya . Hadi gel gidip yatalım . Dedi ve beni kucağına aldı Yavaş yavaş merdivenlerden çıkmaya başladı. Kafamı boyun girintisine koydum derin bir nefes aldım sıkı sıkı sarıldım.

-abi seninle birlikte uyuyabilir miyim?

- sorman hata güzelim,ki benim odama gidiyoruz zaten.hem sende az değilsin ha korktum ayağına bu yakışıklıyla yatmayı planlıyorsun.demesiyle önce kıkırdadım sonra'da yanaklarına kocaman bir öpücük bıraktım. Bu adam kılıklı güzel adam benim canımdı,herşeyimdi, kaybetmekmekten korktuğum tek varlığım,ne için yaşıyorsun sorusunun en güzel cevabı.mutluluk kaynağım,tek varlığım. Kucağındaki indirdi yorganı kaldırdı içine girip kollarını iki yana açıp gülümsedi işte buna ölünür zaman kaybetmeden yanındaki yerini aldım, anlımdan öptü.

- Hadi iyi geceler güzelim,uyu yarın yorucu bi gün olacak .

- iyi geceler abicim.

............

617 kelime yazdım aslında daha çok yazacaktım ama ışte sınav haftam pek zaman yok vote yaparsanız çok mutlu olurum yorumda yapmayı unutmayın bölümü en kısa zamanda gelecek ...