%51

17-Beni dinle...

kahrayı elindeki defterle görünce gözlerimin doldugunu hissettim. hissiz ben bunu hissettim . hissizleşen ben bunu hissettim!
o kadar sinirli bi o kadarda üzüldüm ve o ikisinde uzun uzun baktım. sonunda beni fark ettiler. kayra bana açıklama yapmaya çalışıyor bense onu dinlemiyordum.
kayra
-beni dinle beyaz yalvarırım...
-*
- tamam sana söylemedim benimde bu işlerin bi parçası olmadıgımı ama kendime göre sebeblerim vardı. seni kendimden uzaklaştırmak istemedim bu yüzdende söylemedim,söyleyemedim.
kayraya hak versemde asla cevap vermedim ona. bilge bizi arabasina bindirdi ve okula dogru yol aldık. yol boyunca kayra bana açıklama yaptı. okula nihayet geldik. arabadan hızla indim ve kayra peşıme takılmadan durdurdum onu.
-sakın bir daha yanıma gelme!
- ama beyaz...
arkamı döndum ve hızlı adımlarla okula girdim. dersede geç kaldıgım için müďüreden geç kagıdı almaya gittim. o kadar sinirli görünüyordum ki müdüre bile beni azarlamadan direk verdi kagıdı.
müdürenin odasından çıktım, kırgın ve yorgun bi halde korudorda yürürken birinin arkamdan geldigini hissettim

erendi bu gelen. sınıftan bi arkadaşım pek konuşmuşlugumuz yoktu ama bana gelip yerimin kapıldıgını söyledi. kimin kaptıgını sormadım nasil olsa sınıfa gelince kaldırırdım. sınıf kapısına geldim kapıyı açtim kı bilge benim yerime oturmuştu. bu kız büyük degil miydi bizden ya neden bu sınıfta kii diye düşündüm. gerçi kurucu onun tarafındayken hersey mumkündü.

sesimi çıkarmadım çünkü şimdilik boyun eymeliydim bu kıza. en öndeki sıralar genelde boş olur sizinde bildiginiz gibi...
en öne oturdum. sırayı parmak uçlarımla süzdüm. tek olmak o kadarda korkunç degildi belkide huzur vericekti. başımı sıraya koydum ve gelen tahta kokusunu içime çektim. bu sıra huzur kokuyordu. EN AZINDAN ŞİMDİLİK.

kafamı kaldırdığımda ders bitmişti anlıma bisey oldugunu hissettim. anlıma dokundum. bi kagıt parçasıydı. şöyle yazıyordu " odama gel - onur."
hiç şimdi onurla ugraşamazdım zaten bu gün izin günüydü eve gidecektim. çantamı topladım ve yurttaki odamdan giysilerimi aldım. okuldan çıktım taksiyle duraga kadar gittim. dolmuşa bindim. gene başlamıştık.... ama bu sefer kendimi korumalıydım bu sürtünmeye karşı.
"HEY ! HEY! SEN !KIZIN YASINDAKINE DOKUNMAYA UTANMIYON MU SEN BEY AMCAAA!!
-ne diyorsun sen be !
tam cevabi yapıştırıcaktım ki aklıma kayra geldi ve istemsiz sırıttım. adam dahada harlandı ben gülünce. bana el bile kaldırıyodi ki biri elini tuttu havada. kafamı yukarı kaldırdım. onur tam kafamın üzerinde yaşlı amcayı dövüyordu :D
biz haklıydık ama dolmuştan atılan biz olduk. yani tamam belki adam biraz fazla hırpalanmış olabilir. ya zaten eve yakınlaşmıştık bu uzaklıktan yürüsek eve ulaşırdık.onuru eve getirirsem annemler onuru esir alıcaklardı. burda bıraksam ayıp olucaktı. uzun bi süre düşündüm ve ayıp olsa daha iyi dedim ve gidiyordum ki onurun elini saçımda hissettim :D şaçıma asıldı ve
-beni nasıl burda bırakır gidersin ?!!!

-tam burda bırakır giderim nasıl diye bisey yok :D

sonra kafamı sola çevirdi. solumdaki duvarda bi yazı vardı.
"bana burda gülmüştün"
tamda benim onura "tam burda bırakır giderim " derkenki gösterdigim yeri gösteren iki ok vardı duvarda. tesadüf müydü?? yani tesadüftü ama garip gelmişti. biride tam bizim durdugumuz noktada durmuş , bu yazıyı yazıp gitmişti.
-onur sence bunu yazanlar ayrılmışmıdır??
- bu yazıyı yazmadan önce ayrılmıştır. sonra ikisinden biri bu yazıyı yazmıştır.
-hmmm
-eger sende tam beni burda bırakırsan bizde ayrılırız.
-biz sevgilimiydik ki??
-tamam şimdi sevgiliyiz işte. beni annenlere götürmessen tam burda bırakırsan...
-ayrılır mıyız???
-yokta olsun genede bırakma sen:D
-tamam tamam gel gidelim bari ama annem seni çok sıkıştırıcaktır. nede olsa bayadır görmüyor seni.
-olsun o kadar;)

eve dogru sohbet ederek yürüdük.
evde bizi bekleyen süprizden habersiz...