Beni nasıl tek başıma bırakabilirdi.Be-
ni bırakmayacağına söz vermişti.Hani
bensiz bir hayat düşünmüyordu.Ama o
verdiği sözü tutmadı.Yattığı yerde göz-
leri kapalı,nefes almıyor,kalbi benim i-
çin atmıyordu,en önemlisi.Vücudu çok
soğuktu ve morarmıştı.Bu onu son gö-
rüşümdü.Ağlıyordum.Gözyaşlarım ar-
dı ardına akıyordu.Ben onun saçının
teline kıyamazken,daha bir kere beyaz
gelinliğini giyemezken,beyaz kefene sa-
rılıyordu.Dilara benim aşkımdı,ben o-
nun için ölürdüm.Onu canımdan çok
seviyordum.Ama 2 saat önce telefon-
uma gelen mesaj ile eve resmen ışın-
landım.Ama eve gittiğimde bana aşkla
bakan gözlerini yummuş.Beni son bir
defa görmeden ölmüştü.Neden öldüğü-
nü otopsiden sonra öğrendim.Son za-
manlardaki zayıflaması,iştahsızlığı,
yorgunluğu,giderek unutkan olması
"Demans"hastalığıymış.Bu hastalık
genç yaşta ufak tefek unutkanlıklarla
başlıyormuş.Daha sonra ismini,yakın-
larını,kendini unutturuyormuş.Onu ö-
lesiye severken bana neden söyleme-
mişti.Omzuma dokunan el ile irkildim.
-Yakınınızı son bir kez görmek ister
misiniz,deyince soğuk içime işledi san-
ki.Kafamı sallayarak morga koşar a-
dımlara yürüdüm.Ona son bir kez ba-
kıp,"seni seviyorum sevgilim" dedikten sonra ağlamaya başladım.Artık dışarı
çıkmam gerektiği söylendi.Bahçeye çıkıp bir sigara yaktım.Düşünmeye baş
-ladım.Evet,benim ondan başka kim-
sem yoktu.Onsuz n'acaktım.Kafayı kır-
mak üzereydim.Yarın onu nasıl top-
rağa verirdim ben.Diye yolda yürürken eve gelmiştim bile.2 duble viskiyi fon-
dip yaptım.Uykuya daldım.
Multimedia:Asil
Arkadaslar yazı düzeni konusunda biraz acemi olduğum için kusura bakmayın.
