öykünün ağzından
ayaza aşık olmayı çok isterdim ama olmuyor deniyorum ama olmuyor olamazda ben onu kardeş gözü ile görüyorum
ayaz:öykü italyaya gerçekten benimlemi gideceksin
öykü:hayır ayaz ben seni sevmiyorum ben seni kardeşim gibi görüyorum o yüzden ben şimdi eve gidipi eşyalarımı hazırlayacağım
ayaz:bana yalan söyledin birlikde zaman geçirirsek olur dedin
öykü:beni anlamıyorsun burada kaldıkça sana baktıkça güneyi hatırlıyorum ben onu hemen nasıl unuturum ayaz acı çekiyorum ben burada kaldıkça can çekişiyorum görmüyormusun eğer burada kalırsam ben ölürüm lütfen belki başka yerde başka zamanda görüşürüz belki ozaman sana aşık olurum
ayaz:hiç sanmıyorum ama ben seni eve bırakayım
eylül:öykü ben sana bilet aldım hadi acele et uçak 1 saat sonra
öykü:hadi gidelim ozaman bendaha eşyalarımı toplayacağım
güneyin ağzından
ben öyküden vazgeçtim sandım ama vazgeçememişim ama çok geç hem bugün yutdışına çıkıyormuş demet ile mutlu olabiliriz belki herneyse
demet:ablam gitti şuan uçaktadır büyük htimalle ayaz gitmemiş daha sonra gidecekmiş ama ben inanmıyorum kesin ablam onu reddetti oda mutsuz olsun ben yıllarca mutsuzluk içindeydim o hep mutluydu sıra bende
güney:haklısın hayatım demet biz nikah günümü alsak sonuçta önümüzde hiçbir engel kalmadı
demet:olurrr
3 yıl sonra
demetin ağzından
evleneli 1 yıl olmuştu bende 7 aylık hamileydim pişmanmıyım asla ablama yaptıklarım içinse evet pişmanım keşke oda olsaydı yeğenini görürdü 3 yıldır ne aradı nede sordu onu çok özledim
öykünün ağzından
uçaktan indiğimde yüzümde bir tebessüm oluştu çünkü artık türkiyeye ayaza geri döndüm onu gerçekten çok özledim çünkü ona bu sefer gerçekten aşığım güneymi onu unuttum bile zaten demet ile evlenmişler artık benim için ayaz var bundan ötesi olamaz arabama bindim ve ablamın işyerine geldim ayaz oradaydı koşarak içeri girdm ama ayazın yanına bir kız geldi ve elini tuttu sonra dudğından öptü
öykü:ayaz!!
ayaz:öykü sen nasıl geldin
öykü:sende sende vazgeçtin diymi
ayaz:öykü napıyım seni bekleyecektim 3 yıl boyunca
o sözü söylediği an gözümden yaşlar süzülmeye başladı
öykü:abla eve geç gelirsem merak etme şeyma ile biraz dışarı çıkacağız haberin olsun
eylül:tamam canım
şeyma ben ve kerem bi bara geldik birde ne göreyim ayazda gelmiş yanında ayla ve bugün gördüğüm o kız çok kırgındım canım yanıyor kalbim acıyor ben onun için katlandım bukadar hasrete ben bunları haketmiyorum şeyma bana sımsıkı sarıldı
kerem:bak öykü ayaz ile konuşabilirim
öykü:kerem konuşsan ne olacak o beni unutmuş onca yıl dile kolay ama ben onu 3yıl boyunca hiç aklımdan çıkarmadım
kerem:neyse ya boşver
ayazın ağzında
öykü şeyma ve kerem ile gelmişti buraya onu özlemiştim ama 3 yıl onu bekleyemezdim onunla konuşup bu işi halletmemiz lazım öykü dışarı çıktı bende arabaya binip takip etmeye başaldım ve eslenmeye başladım
ayaz:öykü hadi bin şu arabaya
öykü:binmiyorum ne olucak
ayaz:öykü indirme beni aşağıya
öykü:inya in ne olucak
öykünün kolundan tuttum ve sıktım
öykü:bırakbeni ayaz ben sana çok kırgınım ben ilkkez birinde böyle oldum ben senin 3 yıl boyunca sadece 1 fotoğrafına bakarak avundum ama sen beni aklından çıkarıp atmışsın bile
öyküyü tuttuğum gibi dudağına yapıştım gözümden yaşlar akıyordu
