ในเวลาตีหนึ่งกว่าๆ คือช่วงเวลาที่ทุกคนนอนหลับ แต่กลับกันกับบ้านท้ายสุดของหมู่บ้าน พากันเปิดเพลงเสียงดัง จนทำให้เอริก้าหญิงสาวข้างบ้านโมโห
เทอจึงตัดสินใจเปิดลงไปเปิดประตู
" นี่!! ตาบอดหรือไงว่ะ แหกตาดูนาฬิกาบ้างดิว่ะ คนจะหลับจะนอนเนี่ยะหัดเกรงใจบ้าง!! " เอริก้าตะโกนบอก
เจ้าของบ้านหันไปมอง แล้วกลับไปมองเพื่อนๆของเขา
" ยัยป้าข้างบ้านว่ะ อย่าไปสนเลย ปาร์ตี้เว้ย! " คาลัมไม่สนคำพูดของเอริก้า ทำเอาเอริก้ายิ่งโมโห แล้วเดินมายันบ้านเขา
เสียงเพลงดังขึ้นเรื่อยๆ เอริก้าเดินตรงไปประตูหน้าบ้านแล้วผลักมันออก
" เนี่ยะนายช่วยเบาเพลงหน่อยได้ไหมห้ะ!! ฉันจะนอน!"
" เทอก็นอนไปสิ๊..ไม่ต้องสนพวกฉัน " คาลัมว่า
" ฉันก็ไม่อยากจะสนพวกนายหรอกน่ะ แต่พวกนายกวนเวลาฉันนอน! " เอริก้าตะโกนใส่หน้าคาลัม
" นี่ป้า "
" ใครญาตินายไม่ทราบ "
" ไอคาลยัยป้าของแกน่ารักว่ะ คิคิ " ไมค์เคิลว่า
" โอ้ยยย!!! หยุด ถ้าเกิดพวกนายยังไม่ปิดเพลงน่ะ ฉัน..ฉันจะทำร้ายของพวกนี้ให้หมดเลยคอยดู "
" เริ่มบ้าแล้วว่ะ "
" จะปิดไม่ปิด! "
" โอเคๆครับปิดล่ะ "
" อะไรว่ะไอลุค ไปยอมยัยป้านี่ทำไมว่ะ "
" พวกกูง่วงล่ะว่ะขอตัว " เพื่อนๆเขาพากันเข้าบ้าน เหลือแต่เอริก้า กับ คาลัม
คาลัมเดินเข้าหาเอริก้า เอริก้าเงยหน้ามองหน้าคาลัม แล้วเตะไปที่เป้าคาลัมแรงๆ แล้วพาตัววิ่งออกไป
" โอ้ย! ยัยบ้าเอ๊ย "
" สมน้ำหน้า แบร่ ฝันดีน่ะพ่อนักร้องคนดัง " เอริก้าโบกมือบ๊ายคาล คาลัมจุอย่างเห็นได้ชัด
" ฝากไว้ก่อนเถอะยัยป้าบ้า! " คาลัมตะโกนว่า ทางไกลๆได้ยินเสียงเอริก้าเถียงกลับ
