"Hmm"
Oh, bat nagiba ang timpla ng mukha niya
"Why? Any problem?"
"Wala."
Liar
"Seryoso, bat bigla kang tamlay?"
"Eh kasi...."
Ops, am i forcing her to feel comfortable with me? Bad idea james.
"No, its okay. Kung ayaw mong i-share okay lang."
"Noo- we're friends right?
So this, kanina diba tumawag si Richard then nangyaya siya na magdinner kami. Kaya nga natuwa ako ng sobra kasooooo"
"Ang kaso?"
"Wala e, kailangan niyang samahan si Kathryn. Emergency daw"
Kathryn? She must be so close to Richard then.
"Kaya ka pala malungkot."
"Hmm"
What if?
No!
Why?! James, there's no other meaning.
Nakakahiya.
Pero ayokong makita siyang malungkot.
What am i thinking?
Just do it.
Okay.
"What if tayo na muna ang dinner together?"
"H-ha? Hehe w-wag n-na na-k-kahiya nam-man hehe"
"Oh, akala ko ba friends tayo?"
"Eh kasi"
"Baka magalit siya? Bakit? Ikaw ba nagalit na magkasama sila? Hindi diba? And wala namang meaning it-----"
"Its not like that. Nakakahiya kasi... Kasi other than richard, ikaw pa lang nangyaya sa akin ng dinner except my girl friends ofcourse."
FOR REAL?
SERYOSO?
"So, I'm the second lucky guy of yours?"
"Haha loko!"
"So? Dinner?"
"Hmm"
"Okay, lets fix ourselves first"
Dug.dug
No.
*a/n: yay! To be honest naiinlove ako kay James! Hahahahah sana ako na lang. Chos!*
YOU ARE READING
Wish I May
FanfictionThis story ay parang kalyeserye, I DON'T EVEN KNOW WHAT WILL HAPPEN NEXT HAHAHAH Eh kasi naman po, kung anong pumasok sa utak ko yun ang isusulat ko, minsan pa nga habang nagsusulat ako naiiba na ang flow ng unang naisip ko. Kaya ayun, Just follow m...
