"Salamat sa paghatid"
"Welcome. Don't be sad na"
"Hmmm"
"Bye"
"Sige."
*riiiing*
"Babe?"
"Hi, i miss you"
"I miss you too"
"Parang wala kang gana"
"Sorry, pagod lang"
"Pagod? Nasa bahay ka lang naman diba?"
Shit.
"A-ah, nakakapagod k-asi k...asi ah ano... Hmm, nagpaluto kasi sila ate ng cake yeah. Ganun nga"
"Paluto? Cake? Nagsisinungaling ka ba?"
"Parehas na rin yun"
"Oh sige, punta ako diyan?"
"H-ha? W-wag na. Bukas na lang"
"Gusto ko matikman ang binake ng mahal ko"
"Nako! Wag ka nang pumunta dito, gagawan na lang kita para masolo mo ang whole cake diba? Haha"
"Promise mo yan ah"
"Y-yeah"
"Sige, I'll sleep na. Bye! I love you so much!"
"Yeah, i love you more"
*toot toot*
LIAR MAINE
"Nay, nandito na po ako"
"Tumawag si Richard, hinahanap ka"
WHAT?
WAIT....
TUMAWAG?
"HA? EH.... ANO PO SABI NIYO?"
"Sinabi kong di ka pa umuuwi galing work"
TANGINA
"Thanks nay. I hate you"
OMG!
KAILANGAN KONG MAKAUSAP SI TISOY
ALAM NA PALA NIYA
BAT DI SIYA NAGALIT?
BAT ANG KALMA NIYA LANG?
OKAY MAINE
HUMINGA KA
YOU KNOW RICHARD, DI MAGAGALIT YUN HANGGAT DI NIYA PA NARIRINIG REASONS MO
WTF
I'M DOOMED
*a/n: hmm means nod, okay? Hahaha i love you! Btw, sorry sa mga mura, syempre kailangan para maexpress yung emotion/feelings hehe*
YOU ARE READING
Wish I May
FanfictionThis story ay parang kalyeserye, I DON'T EVEN KNOW WHAT WILL HAPPEN NEXT HAHAHAH Eh kasi naman po, kung anong pumasok sa utak ko yun ang isusulat ko, minsan pa nga habang nagsusulat ako naiiba na ang flow ng unang naisip ko. Kaya ayun, Just follow m...
