Bazıları dünyaya sadece acı çekmek için gelindiğini düşünse de , hayatın toz pembe günleri de önümüzde serili.
Mas mavi gökyüzü var ,dalgaların kayalara çarpışını seyreden. Bu nasıl bi aşktır ki !. Birbirlerini yaşamın ilk anından beri yalnız bırakmadılar. Bu nasıl bir aşktır ki!. Birbirlerinin sesziliğinde kahkalar attılar. Ben de böyle düşünüp hayata farklı taraftan bakmaya özen gösterdim.
Hatalar yaptım. Pişmanmıyım ? Değilim!İnsan denemeden bilemez, acının ne olduğunu bilmeden mutluluğu tanıyamaz . Ben artık bunu ayırt edecek kadar olgunlaştım.
Yarın tekrardan gökyüzüne bakıcam, dalgalarla konuşucam . Kalan ömrümün ilk gününü tecrübelerimle karşılıycam.
Gözlerimi güzel düşler kurarak kapatmakdır en sevdiğim. Bu gece de öyle yapacağım . Yarına dair dolu dolu hayaller inşa edicem.
"Günaydın millet" diyerek kahvaltı sofrasına oturdum. Biz de her sabah ;babam sofranın başında bizi beklerken gazete okur , annem ise sofraya geç gelen ben ve kardeşimden yakınır. Biz sofraya gelince yüzleri tebessümle güler.
İçimde ki sürekli yüksek sesle konuşan yazarı susturmanın sırası geldi . Sağlam bir kahvaltı yapmak lazım hım bi de unutmadan okul yollarına merhaba denicek.
Okulumuzun muhteşem mavi tonu çok uzaklardan kendini belli ediyordu . Beni de strest kaplıyordu. Okula giriş yaptığım da boynuma atlayan Merve , az daha öbür dünyaya uçak biletimi kesicekti. Güzel haber arkadaşlar hala yaşıyorum. Şimdi 3 aydır görüşmediğim arkadaşlarıma selam vermek lazım . Ben ! İs başına!
